Pomoc przy drugiej edycji przewodnika Beskid Mały Radosława Trusia (Strona 1 z 2)

2. Str. 208, jakby ciąg dalszy tematu ujętego w punkcie 1 (powyżej). W akapicie zaczynającym się od słów: "Na kolejnym wzniesieniu..." właśnie te wychodnie skalne dotyczą wzgórza o nazwie "Cybik". Tekst "Czyżby to były właśnie resztki legendarnego Zamczyska?" dotyczy właśnie wzgórza opisanego w pkt 1, a mylnie przypisanym do wzniesienia "Cybik". Dla przejrzystości tekstu powtarzam: wychodnie skalne to CYBIK, natomiast Zamczysko to wzgórze oznaczone na mapie "Bielówka", na nowszych mapach "Zamczysko" o wys. 545 m n.p.m. w okolicy czarnego szlaku.

Ostatnio edytowany przez krakus (2013-04-07 09:00:30)

str 325

TARGANICE. Wieś w gminie Andrychów (ok. 3700 mieszkańców) położona w dolinie Targaniczanki u stóp Jawornicy, Kaprówki, Porębskiego Gornia i Złotej Górki. [...]

Według danych z 31 grudnia 2012 roku miejscowość miała 3883 mieszkańców
Czy Targnice są położone u stóp Porębkiego Gronia? Chyba nie bardzo. Nawet Złota Góra jest dyskusyjna
Kaprówkę zastąpił bym Wielką Bukową.
A i w spisie pan podaje Złotą Górę, a nie Złotą Górkę więc trzymałbym się nazewnictwa, czyli ja bym to napisał tak:

TARGANICE. Wieś w gminie Andrychów (ok. 3900 mieszkańców) położona w dolinie Targaniczanki u stóp Jawornicy, Wielkiej Bukowej i Złotej Góry.

Ostatnio edytowany przez baca (2013-04-21 17:21:42)

str. 29

Przyrodę chroni się również na terenie rezerwatów. Obecnie istnieją 4 rezerwaty:
- "Buczyna na Zasolnicy"  - utworzony w 1973 r., powierzchnia 16,65 ha, chroni zróżnicowane buczyny i grąd subkontynentalny (21N, s. 119)
- "Szeroka" - utworzony w 1960 r. powierzchnia 52 ha, chroni starodrzew bukowo-jodłowy, głównie żyzną buczynę karpacką (26N. 27C, s. 132)
- "Madohora" - utworzony w 1960 r., powierzchnia 71,38 ha, chroni liczne wychodnie skalne warstw istebniańskich dolnych oraz kwaśną buczynę górską, żyzną buczynę karpacką, dolonoreglowy bór jodłowo-świerkowy i zbiorowisko kwaśnej buczyny ze znacznym udziałem świerka, przypominające świerczynę górnoreglową (32 C, s. 155)
- "Grapa" - utworzony w 1995 r, powierzchnia 23,23 ha, chroni unikalny w Beskidach Zachodnich łęg jesionowy z jarzmianką większą i grąd subkontynentalny (59NZ, s.239)

1. Buczyna na Zasolnicy - poprawnie powinno być Zasolnica. Nie ma takiej nazwy rezerwatu jaki pan podaje.
2. Szeroka - poprawnie powinno być Szeroka w Beskidzie Małym
3. Rozdzieliłbym rezerwatu Beskidu Małego czyli pierwsze trzy od ostatniego - rezerwatu Grapy podając, iż położony jest w Kotlinie Żywieckiej.
4. Wg najnowszych pomiarów rezerwat Szeroka w Beskidzie Małym ma powierzchnię 52,57 ha, a Madohora 71,81 ha więc jeśli podajemy Zasolnicę  z taką dokładnością to pozostałe rezerwaty również powinniśmy podać.
5 Rezerwat Grapa został powołany w 1996 r a nie  w 1995

Ja bym to tak napisał:

Przyrodę chroni się również na terenie rezerwatów. Obecnie w Beskidzie Małym znajdują się trzy rezerwaty:
- "Szeroka w Beskidzie Małym" - utworzony w 1960 r. powierzchnia 52,57 ha, chroni starodrzew bukowo-jodłowy, głównie żyzną buczynę karpacką (26N. 27C, s. 132)
- "Madohora" - utworzony w 1960 r., powierzchnia 71,81 ha, chroni liczne wychodnie skalne warstw istebniańskich dolnych oraz kwaśną buczynę górską, żyzną buczynę karpacką, dolonoreglowy bór jodłowo-świerkowy i zbiorowisko kwaśnej buczyny ze znacznym udziałem świerka, przypominające świerczynę górnoreglową (32 C, s. 155)
- "Zasolnica"  - utworzony w 1973 r., powierzchnia 16,65 ha, chroni zróżnicowane buczyny i grąd subkontynentalny (21N, s. 119)
oraz jeden na terenie Kotliny Żywieckiej:
- "Grapa" - utworzony w 1996 r, powierzchnia 23,23 ha, chroni unikalny w Beskidach Zachodnich łęg jesionowy z jarzmianką większą i grąd subkontynentalny (59NZ, s.239)

Brakuje mi też pełnej informacji o pomnikach przyrody nieożywionej. Troszkę są one rozbite w inne działy, czyli np "Geologia" czy "Jaskinie"

Na str 23 znajdujemy tekst w opisach Jaskinie

[...] Pomnikami przyrody są : Wietrzna dziura na Magurce, Jaskinie Czarne Działy I i II oraz Grota Komonieckiego.

Oczywiście dodałbym więcej tu informacji tak jak przy rezerwatach. Chociażby rok powstania i co jest przedmiotem ochrony
- Grota Komonieckiego od dnia 23.04.1993 - Jaskinia w piaskowcach istebniańskich.
Oczywiście ta informacja znajduje się w dalszej części przewodnika str 167
- Jaskinia Czarne Działy I i Jaskinia Czarne Działy II od dnia 23.04.1993 -  Jaskinie osuwiskowe w piaskowcach istebniańskich.
Częściowa informacja znajduje się w dalszej części przewodnika str 159
- Jaskinia Wietrzna Dziura od dnia 23.04.1993 - Jaskinia osuwiskowa w piaskowcach godulskich.
Oczywiście ta informacja znajduje się w dalszej części przewodnika str 109

W Geodezji brakuje mi informacji np o
- naturalnym odsłonięciu piaskowców istebniańskich oraz formy erozyjne jakim jest "Baszta Skalna" od dnia 26.10.1962 -
Brakuje informacji na str 153 przy Zbójeckim Oknie, bo o nim tu właśnie mowa.
- stanowisko geologiczne skałki z florą alpejską od dnia 18.03.1964, czyli: Warownia na Trakcie w Targanicach
- stanowisko geologiczne z wapienia tytońskiego od dnia 18.03.1964 w Targanicach

str. 64

[...] W 1855 r. z Żywca do Andrychowa jechała Maria Steczkowska i tak opisała górę Kocierz: "W niższej części jeszcze uprawna i zamieszkała, wyżej okrywa ją coraz gęściejszy i wspanialszy las jodłowy; miejscami napotyka się modrzewie, a oko znużone jednostajnym widokiem posępnych jodeł, tym więcej lubuje się w tych pięknych drzewach, jasną strojnych zielonością".
[...]

Uwagi

Marii Steczkowskiej trzy częściowy opis pt "Wycieczka na Babią Górę" rozpoczął się 5 czerwca 1869 w Tygodniku Ilustrowanym. Opis z powrotnej trasy z Babiej Góry przez Żywiec, Andrychów i Zator został opublikowany 3 tygodnie później czyli 26 czerwca. Poniżej przedstawiam wycinek ze str. 312 oryginalnej treści opisu:

"[...]O parę mil za Żywcem góry, okalające piękną równinę Soły, zbliżają się do siebie, tak że tworzą głęboką i ciasną dolinę. Niespodzianie widziémy się zamknięci wyniosłemi i stromemi górami w miłém ustroniu, tak ukrytém w głębi gór i lasów, że samo dla siebie stanowi jakby oddzielny światek. Drzewa liściaste już tu i ówdzie mieszkają się z ciemnemi jodłami, wieńczącemi grzbiety gór, a szumiący potok Kocierka odbija w kryształowych wodach zieloność trawników i lasów nadbrzeżnych. W téj rozkosznéj dolinie leży wieś Kocierz, u stóp góry tego samego nazwiska, na którą wspina się gościniec z wielką pracą po takiéj prowadzony wysokości. Góra Kocierz, 2761 st. n. m. wyniesiona, w niższéj części jest jeszcze uprawiana i zamieszkana, wyżej okrywa ją coraz gęstszy i wspanialszy las jodłowy; miejscami napotykamy modrzewie, a oko znużone jednostajnym widokiem posępnych jodeł, tém więcéj lubuje się w tych pięknych drzewach, jasną strojnych zielonością. Wyborny gościniec pół mili ciągle wznosi się pod górę, aż do szczytu Kocierz, zkąd w czas pogodny widok bardzo daleki ku północy, bo jak powiadają widać nawet Częstochowę". Za naszéj bytności grube mgły i chmury rozpościérały się w dali. Spuściwszy się z Kocierza, jechaliśmy wciąż bardzo piękną okolicą, ożywioną mnóstwem potoków. Tu, między wielu innemi, leży wieś Targanica, nad brzegiem strumienia tego samego nazwiska, przez samych zamieszkana traczy. Skrzypienie pił, turkot kół, szum obracającéj je wody, ogłusza nieprzywykłych do podobnéj muzyki, a ogromne stosy drzewa i desek, przy każdym niemal wznoszą się domu. Z zachodem słońca zajechaliśmy do Andrychowa. Miasteczko to dość porządne. ma wiele murowanych domów i piękny kościół; słynie z wyrobu płócienek i drelichów. [...]"

Jak można zauważy opis podany w cytacie przez pana jest minimalnie różny, ale jakże znaczący przy cytowaniu kogoś. Ponadto treść powyżej podanego przeze mnie opisu jest o wiele bardziej interesująca niż podany wycinek w pana przewodniku, a zatem zacytowałbym poprawnie pisarkę, a nawet rozszerzył jej opis o kilka zdań więcej. W końcu jest to kawałek historii

str. 180

Nazwa Gancarz pochodzi od popularnego w okolicach Andrychowa i Targoszowa gancarskiego rzemiosła. Metalowy krzyż postawiony został w 1937 r. przez jednego z górali, który szczęśliwie powrócił do kraju z Ameryki. Pierwszy, drewniany krzyż stanął w tym miejscu w 1900 r. na pamiątkę rozpoczęcia nowego stulecia.

Uwagi

W Roczniku Oddziału Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego Beskid Śląski w Cieszynie z 1935, R. 6 Kazimierz Sosnowski w artykule poświęconym o "Leskowcu " na stronie 84 pisze:

"Do wycieczek atoli umiarkowanych należy przede wszystkim Gancarz i Modohora. Goły szczyt pierwszego, jesienną porą liljowy od wrzosu, przetykanego zielenią, jałowców, daje widok nizinny jeszcze szerszy i dokładniejszy, niźli szczyt Leskowca. Spadzistość jego stoków, śmiały zarys i częste rumowiska skalne - dały podstawę do wywodzenia jego merytoryki od wulkanu. O sile zapędu wichur świadczy fakt, iż żelazny krzyż na Gancarzu, słabo osłoniętym przez 250 m niższe pasmo przedgórza między Andrychowem a Gorzeniem, został jak gibka gałązka do ziemi przyciągnięty i dopiero żelaznymi prętami umocowany do ziemi, zdoła się ostać stojąco."

Jak łatwo zauważyć, jest to pierwszy opis wskazujący, iż znajduje się żelazny krzyż na Gancarzu i został żelaznymi prętami umocowany do ziemi ale wskazuję daty 1935 jako jego postawienia a zatem krzyż żelazny musiał być wcześniej.

W zeszycie pt "Pamiątka z poświęcenia krzyża na Gancarzu" możemy znaleźć następujące informację, że na początku stał krzyż drewniany a jego fundatorem podobno był gospodarz wsi Chocznia niejaki Jakób Sikora, dziś liczący 90 lat życia- z pomocą gospodarzy wsi Kaczyna.Wraz z upływem czasu i niekorzystnych zjawisk atmosferycznych tj. burze, wichry i pioruny krzyż uległ doszczętnemu zniszczeniu. Mieszkańcy okolicznych wiosek, w tym: Choczni, Kaczyny, Ponikwi i Rzyk "skrzykli" się, aby postawić nowy krzyż bardziej odporny na warunki pogodowe.

Poświęcenie tego krzyża odbyło się dnia szesnastego sierpnia Roku Pańskiego: tysiąc dziewięćset trzydziestego pierwszego (16.VIII 1931 r.) za czasów  kiedy to Prezydentem Rzeczypospolitej Polskiej był profesor inż. Ignacy Mościcki, premierem Rządu: płk. Aleksander Prystor, Ministrem Spraw Wojskowych: Pierwszy Marszałek Polski – Józef Piłsudski.
Kaczyna , Ponikiew, Rzyki, Wadowice, Andrychów
Rec.16/VIII 1931- Komitet”

Krzyż ma wymiary ok 6,4 m wysokości i ok 2,4 m szerokości

Ponadto w 2000 r umieszczono na krzyżu tabliczkę z okolicznościową inskrypcją o treści:

W ROKU JUBILEUSZOWYM
2000 KRZYŻ TEN ODNOWIONO
NA STOLICY PIOTROWEJ ZASIADAŁ
WADOWICZANIN JAN PAWEŁ II.

Więcej informacji znajdzie pan tu  >> klik <<

Witam pana Radosława Trusia i bardzo się cieszę, ze zwrócił się pan do naszego forum o korekty i uwagi dotyczące przewodnika pt: Beskid Mały.
W mych oczach jest pan bardzo cenionym autorem wszystkich przewodników jakie pan wydaje.

Mam przed sobą wydanie z 2008r.
Chciałbym pana prosić o korektę w przedmowie (o ile to możliwe) OD AUTORA tekstu:

„Apogeum działań wadowickiego środowiska stały się metalowe tablice z nazwami terenowymi, przybijane brutalnie do drzew, ostatnio obfitujące w reklamy jednej z firm oraz żenujące odwołania religijne.”

Jest to nieaktualne. Przy pomocy forumowiczów udało się namierzyć większość problematycznych tablic, które zostały wymienione. Niemniej jest na tym forum dział „Szlakowskazy i tablice” i „Znakowanie szlaków”, gdzie forumowicze dają namiary ewentualnych pozostałości, które błyskawicznie były wymieniane.

Jest powiedzonko: tłumaczą się winni a ja nie czuję się do końca winnym.
Jednak uważam, by w „dwóch słowach” naświetlić zamieszanie.

Około „naście” lat temu, kiedy pierwszy raz trafiłem na szlaki Beskidu Małego opadły mi ręce. Zero oznakowań, słabo widoczne szlaki, katastrofa.
Wykonałem tablice na wszystkie szczyty szlaku żółtego od Andrychowa po Kleczę Górną PKP (szlak żółty). Dostarczyłem do PTTK Wadowice, oferując swą bezinteresowną pomoc w oznaczeniach. Przeleżały w szafie kilka lat. Wiec zacząłem oznaczać na własną rękę.
Na początku notoryczne kradzieże, (przykładowo Kiczera – 5 uzupełnień), niszczenie, zero wsparcia, jakby nikomu na tym nie zależało- stąd frustracja i, jak jeden z forumowiczów określił,  „nieprzemyślane raptusostwo” w działaniu. 
Pan wychwycił i opisał w przewodniku. Toczyliśmy dyskusje na forum, opinie były przeróżne, jednak nastąpiła akcja wymiany tablic które pana i nie tylko pana uraziły. To już historia

Co do montażu - myślę, że jako nieliczne pasmo górskie obecnie stosujemy jak najmniej bolesne formy mocowania tablic. To jest - na listwach, gdzie można umieścić większą ilość bez ingerencji w strukturę drzewa, oraz na rogaczach skąd drzewce pochodzą z mojego lasu.

Co do informacji o firmie – to jest zgoda obecnego i poprzedniego zarządu PTTK Wadowice do umieszczania nazwy, gdyż wszystkie tablice zostały wykonane, umieszczone na miejscu nieodpłatnie. Na stronie firmy nie istnieje, żadna reklama dotycząca oznakowań, gdyż jestem przeciwnikiem tego typu tablic, (lepszy rydz, niże nic) jak i obecnie stosowanych plastikowych czym dałem wyraz do zarządu Głównego PTTK w Krakowie, kiedy wyrazili zainteresowanie moimi tablicami. Najlepszy byłby powrót do sprawdzonych, ale dobrze przygotowanych tablic drewnianych. Taka moja opinia.

A na dowód mojej bezinteresownej (społecznej) działalności jest wiele podziękowań i dyplomów w tym ostatni z zarządu Głównego PTTK w Warszawie, oraz Zarządu PTTK  Wadowice.

Pozdrawiam, przepraszam i wielkie uznania dla tego co pan robi.
Tylko Ci, co nic nie robią, nie popełniają błędów.

Marek Kaczmarczyk

Ostatnio edytowany przez MK (2013-04-25 13:58:15)

str 213

Krzeszów Dolny  (480 m) - Leskowiec ( ok. 900 m) - schronisko PTTK na Leskowcu (860 m) GOT (11/7)

UWAGA

Obecnie szlak prowadzi prost na szczyt Leskowca i potem wraz z czerwonymi znakami wraca schodzi do schroniska. Trasa została zmieniona w zeszłym roku przez naszego forumowicza MK czyli Marka Kaczmarczyka. Punktacja GOT się nie zmieniła

Krzeszów Dolny  (480 m) - Leskowiec (918 m) - schronisko PTTK na Leskowcu (860 m) GOT (11/7)

między str 128 a 129 - fotografia XXX. Figura na Łysinie

Uwaga

To jest posąg Jezusa Nazareńskiego na postumencie z 1843 r.

szlak 30Ż ze str 146 i 31Ż ze str 148 od 2010 r nosi nazwę szlaku im. Rodziny Frysiów nadanego przez PTTK Wadowic ponadto szlak został dalej przedłużony na odcinku Potrójna - Rzyki Praciaków przez pomnik przyrody Zbójeckie Okno oraz schronisko studenckie Chatka pod Potrójną Skręca on tuż przed Smrekowicą doliną Pracicy (Wieprzówki)

Ponadto jest jeszcze jeden nowy szlak czarny z Rzyk Praciaków na Potrójną Idzie on tak samo jak ścieżka przyrodnicza z Ośrodka Czarny Groń

Pełna trasa szlaku żółtego i czarnego poniżej

Więcej informacji >> tutaj <<

str 150

Kilkadziesiąt metrów od krzyża wybudowano w 1938 r. staraniem Koła PTT w Andrychowie (należącego do Oddziału babiogórskiego) mały schron turystyczny z drewnianych bali z solidnymi drzwiami i okiennicami. W niewielkiej izbie stał stół, ławy, piec, szafka z naczyniami, a na strychu krytym gontowym dachem nocować mogli turyści, którzy pobierali klucze w Andrychowie w biurze "Beskidu". W czasie okupacji mieszkali w nim uciekinierzy, potem obiekt został zdewastowany. Dziś trudno znaleźć nawet ślady fundamentów.

Uwagi

1) W "Informacyjnym kalendarzu narciarskim" na sezon 1937/38 i 1938/39 możemy doszukać się informacji, iż na Jawornicy istaniało schronisko, a zatem już w 1937 musiało istnieć schronisko Można domniemać po zdjęciach,

że musiały to być miesiące letnie, a zatem lipiec-sierpień pewnie bo też był potrzebny czas na zgłoszenie informacji przed publikacją kalendarza. Można się spodziewać, że informację taką zgłosił pewnie Franciszek Fryś, który w infomratorze widnieje jako przodownik do protokołowania odznaki górskiej.

Coś o schronisku znajdzie pan >> tu <<

2) W drugiej połowie lat 80 Oddział Zakładowy PTTK przy AZPB "Andropol" w Andrychowie wybudował punkt widokowy ale nie przetrwał roku. Został doszczętnie zniszczone przez wandali. >> Archiwalne fotografie <<

2) Dziś trudno znaleźć nawet ślady fundamentów. No nie do końca. Dzięki staraniom forumowiczom Beskidu Małego udało się odkopać ruiny schroniska oraz zostały umieszczone tabliczki kierunkowe (informacyjne). Ponadto została wykonana ławeczka Więcej o tym wydarzeniu można się dowiedzieć klikając w >> link <<

Czyli może by to tak napisać?

Kilkadziesiąt metrów od krzyża wybudowano w 1937 r. staraniem Koła PTT w Andrychowie (należącego do Oddziału babiogórskiego) mały schron turystyczny z drewnianych bali z solidnymi drzwiami i okiennicami. W niewielkiej izbie stał stół, ławy, piec, szafka z naczyniami, a na strychu krytym gontowym dachem nocować mogli turyści, którzy pobierali klucze w Andrychowie w biurze "Beskidu" lub bezpośrednio w piekarni u Franciszka Frysia. W czasie okupacji mieszkali w nim uciekinierzy, potem obiekt został zdewastowany. Dziś dzięki staraniom forumowiczów z portalu beskidmały.pl, którzy w 2010 r odkopali ruiny możemy się na chwilkę zatrzymać i odpocząć dzięki znajdującej się też ławeczce dla turystów.

Ostatnio edytowany przez baca (2013-04-25 15:55:02)