Nie jesteś zalogowany. Proszę się zalogować lub zarejestrować.
Strony Poprzednia 1 2 3 4 5 … 32 Następna
Zaloguj się lub zarejestruj by napisać odpowiedź
Skały zostały odnalezione. Jaskinie nie.
Te skały znajdują się na terenie rezerwatu przyrody "Kuźnie" i ciągną się one dość sporo w dół na południowym stoku Murońki. Z rezerwatu pamiętam jeszcze gęsty las iglasty z którego do dziś pozostały tylko resztki 
Zaś same jaskinie nie jest trudno tam znaleźć (jest ich tam nawet kilkanaście), wystarczy porozglądać się po skałach ale nieco poniżej stoku 
Darku, czasu miałem na tyle, żeby tylko obejrzeć te górne skałki. W dół się nie zapuszczałem. Większość z drzew, o których piszesz niestety została powalona, więc bardzo ciężko było poruszać się w tym terenie.
Natomiast to co wygląda trochę jak skrzek to zwykła pianka, które zrobiła się na drodze w tymczasowym podeszczowym strumyczku. Na zdjęciu w każdej bańce odbija się obiektyw aparatu i stąd to upodobnienie do skrzeku.
Zieleń, już nie taka wczesnowiosenna, ale głęboka majowa. Doświadczyliśmy jej wychodząc na Królewską Górę w Gorcach.
Na szczycie wypasiona wieża widokowa.
W stronę Babiej.
Następnie zeszliśmy stokiem narciarskim z widokiem na Luboń Wielki - nasz cel.
Rozkwitają jabłonie i grusze (tu jabłoń).
Idziemy zielonym szlakiem wśród zielonych łąk.
Potem zielonym lasem.
Jesteśmy na szczycie Lubonia Wielkiego...
...gdzie spotykamy ciekawą ekipę. Dziecięcą wycieczkę. Dzieci są trochę jak szarańcza. Tobi wyskoczył na drewnianą głowę, dzieciaki na wyścigi też wychodzą.
Na szczycie siedzimy parę godzin, pieczemy kiełbaski, a potem schodzimy Percią Borkowskiego. Dzieciaki stromiznę pokonują na pupach.
Na skałach pomagają rodzice.
Odpoczynek na gołoborzu.
Imponujący las w rezerwacie.
Łąki w dole z pięknym widokiem na Gorce.
Niestrudzeni bohaterowie dzisiejszego dnia. Przeżyli wszyscy, w dobrych nastrojach do samego końca. Widoczne braki w uzębieniu nie mają związku z wycieczką. Dla nich była to wyprawa życia. Miłość go gór została zaszczepiona
Można powiedzieć, że Tobi jest już dorosły. Niesamowite jak czas szybko leci. Jeszcze niedawno nie umiał przejść lezącego na ścieżce pnia, a teraz został zdobywcą Sławkowskiego Szczytu w Tatrach Wysokich - 2452 m n.p.m.
A było to tak...
Wstajemy wcześnie, jedziemy... kiedy jesteśmy już prawie u celu jemy sobie śniadanko z takim widokiem na Tatry Bielskie
Następnie dojeżdżamy do Starego Smokowca i wyruszamy. Jest pogodowa żyleta.
Nawet za gorąco... upał taki, że ciężko iść, ale walczymy o wysokość, bo tam w górze powinno być chłodniej.
Zaczyna robić się pięknie... pierwsze widoki.
Tobi z Łomnicą w tle.
Momentami widać nawet stację kolejki zza chmurki, która cały czas wisi nad Łomnicą.
Napieramy dalej.
W oddali widać już cel. Niestety im wyżej, tym więcej chmur.
Opłaciło się ćwiczyć w skałkach... Tobi śmiga bez najmniejszych trudności.
Na szczycie siedzieliśmy 1,5 godziny w nadziei, że pojawi się więcej słońca... niestety to co na zdjęciu to max.
Ludzie na szczycie robili sobie z Tobim zdjęcia i nazywali go górskim psem. Chyba nie ma w tym ani trochę przesady.
Rekord wysokości... 2452 + 2 metry... a Tobi jeszcze wyciąga tylną łapkę, jakby chciał dotknąć nieba.
A na zejściu znowu wyszło słońce...
Rekord wysokości... 2452 + 2 metry... a Tobi jeszcze wyciąga tylną łapkę, jakby chciał dotknąć nieba.
To zdjęcie to jakaś rozwałka. Tobi bijący rekordy szczytowe ponad miarę na wyciągnięcie łapy 
Ostatnio edytowany przez Dariusz Tlałka (2015-07-09 08:22:19)
Tobi pobił rekord wysokości mój również 
i wcale nie o 2m 
ino o prawie 100
Brawo Tobi! Tęgi zuch z Ciebie, chociaż przy tym wyciąganiu łapki minkę masz nie tęgą
Zgadza się Jolu, trochę wystraszony był, ale należy go podziwiać, że nie panikował i nie próbował się wywinąć jak go tak trzymałem nad głową.
A tymczasem donoszę, że Tobi potrafi już chodzić po drabinie.
(...) A tymczasem donoszę, że Tobi potrafi już chodzić po drabinie.
Wszystko jasne - Ty przystawiasz drabinę, Tobi po drabinie wchodzi przez okno, cap... woreczek z kosztownościami i obaj w nogi!
Plan jest dobry, ale póki co trudny w realizacji, bo Tobi umie wyjść, ale zejść już nie
Zalecam pokaz i demonstrację... zwierzęta chętnie uczą się przez naśladownictwo
Tylko że ja również nie umiem schodzić po drabinie głową w dół, a to w ten sposób trzeba by mu pokazać
Tylko że ja również nie umiem schodzić po drabinie głową w dół, a to w ten sposób trzeba by mu pokazać
Człowiek może dałby radę zejść po drabinie głową w dół, gorzej pieskami by miałyby zejść w dół po ludzku
Taka ciekawostka. Pojechaliśmy zobaczyć co słychać u Strzępka.
Znicz przetrwał od zeszłego roku co mnie ucieszyło. Nieco zdziwiła uśmiercona trawa. W młodniku obok gospodarz przeprowadzał prace pielęgnacyjne, powycinał dolne gałęzie i pozbył się trawy i zielska. Nie wiadomo dlaczego rozszerzył eksterminację runa na Strzępkową mogiłę. Może chciał ją ochronić przed zarośnięciem, może tylko pozbyć się środków, które mu zostały. W każdym razie przyjęliśmy, że miał dobre intencje, choć skutek nam się nie podobał.
Po lekkich pracach porządkowych, dołożeniu kilku kamieni i wymianie wkładu w zniczu, wykonałem taką oficjalną fotkę naszej psiarni.
Wymiana pokoleń... Tobi pewnie niewiele rozumie, ale wygląda na ucieszonego, że odwiedził swojego poprzednika. Nie wiemy kiedy dokładnie Tobi się urodził, ale jest możliwe, ze nawet w tym samym dniu, w którym Strzępek odszedł.
Znowu zachciało nam się pojechać w Tatry. Tym razem w Zachodnie, na Baraniec z Żaru.
Startujemy dość wcześnie, bo ok 6:50, idziemy przez mroczny las, jest gorąco jak nie w Tatrach, tylko w południowych górach Chorwacji lub Grecji.
Na drzewie siedziała taka bestia.
Nieco wyżej robi się przyjemniej, zaczyna świecić słońce, które do tej pory było schowane za granią, pojawia się zielona trawka... jest dobrze.
Nasz główny cel - Baraniec (2185). Jeszcze nigdy na nim nie byłem.
Po drodze zajadamy się jagodami... obrodziły.
Jesteśmy na szczycie. Pogoda się pogarsza, od strony Tatr Wysokich słychać grzmoty i widać ciemne chmury.
Ale nad Zachodnimi przedziera się słońce. Banówka (Baníkov 2178).
Idziemy więc w stronę Rohaczy, zakładając że sie wypogodzi.
Tobi spogląda na główną grań Tatr Zachodnich. W nieco trudniejszych momentach, gdzie pojawiają się niewielkie skałki, wspina się na nie tak, jakby sprawiało mu to autentyczną przyjemność, a potem patrzy na nas z góry jakby chciał powiedzieć, "hej ludzie, co tak wolno".
Niestety jakieś 10 minut przed szczytem Rohacza Płaczliwego nagle dopada nas burza. Lunęło, sypnęło gradem, temperatura momentalnie spadła do okolic zera, pioruny waliły. Niestety nie mam żadnych zdjęć bo schowałem aparat. W każdym razie zrobiliśmy odwrót. A po kilkunastu minutach znów wyszło słońce, ale nie udało mi się namówić Ukochanej na powtórny atak szczytowy.
Na koniec długa monotonna droga powrotna Doliną Żarską. Aby się nie nudzić, Tobi dostawał polecenia wyskakiwania na pieńki.
Trochę szkoda, że pogoda pokrzyżowała nam plany, ale w górach czasem tak bywa.
Ostatnio edytowany przez sprocket73 (2015-08-17 12:28:30)
Na drzewie siedziała taka bestia.
Ta bestia to samica brudnicy mniszki (Lymantria monacha), groźnego szkodnika lasów iglastych, głównie sosnowych i świerkowych. Larwy brudnicy potrafią wywołać ogromne zniszczenia drzewostanu.
Kolejna fajna wycieczka A z pogodą w wysokich górach, zwłaszcza latem, już tak jest - kaprysi, jak kobieta .
Larwy brudnicy potrafią wywołać ogromne zniszczenia drzewostanu.
No popatrz! Jakbym wiedział, to bym ubił potwora
nena napisał/a:Larwy brudnicy potrafią wywołać ogromne zniszczenia drzewostanu.
No popatrz! Jakbym wiedział, to bym ubił potwora
... to może są chociaż czyimś pokarmem? 
Też nie lubię jak mi pioruny koła ucha strzelają, ale i tak wycieczka udana, a szczyt do poprawki przy okazji
Uszyska Tobiego są chyba... nie - są na pewno - bardziej wycelowane w niebo niż szczyty Tatr!
Kolorystycznie zaczęła się prawdziwa jesień.
W środku lasu jeszcze zielono.
Natomiast Tobi włazi wszędzie gdzie się da. Nawet go nie wyganiałem na ten oślizgły pień... sam wymyślił, żeby tam się wspiąć.
Pamiętacie to miejsce? Tobi był tutaj podczas swojej pierwszej wycieczki. Jest zdjęcie na pierwszej stronie wątku.
Ukochana zabrała kawałek jesieni do domu.
Kolorystycznie zaczęła się prawdziwa jesień.
I już na dzień dobry paproć do identyfikacji, to orlica pospolita (Pteridium aquilinum) w jesiennej szacie
Ukochana zabrała kawałek jesieni do domu.
Piękna kolorowa ta jesień i też bym ją zabrał do domu
Jakoś mnie wcale nie dziwi że pierwsza fotka to paproć
Kto z kim przestaje...
Jesień trwa w najlepsze.
Wybraliśmy się na taki większy spacer w naszym szarym mieście Jaworznie
Zaczęło się lekko mgliście.
Ale szybko zrobiło się kolorowo.
Odnaleźliśmy testowy odcinek kolei wielkich prędkości. Prawdopodobnie tutaj Pendolino osiągnęło swój rekord.
Kolorów ciąg dalszy.
Jest i Tobi - rekonwalescent. Tydzień temu miał kastrację... taką bardziej skomplikowaną, gdyż jedno jajco zostało mu w brzuchu i koniecznie trzeba było je usunąć. Humor już mu dopisuje, energia rozpiera, szybko wraca do zdrowia i pełni sił.
Celem spaceru była Diabla Góra w Bukownie. Można powiedzieć jesienne apogeum.
Jesień trwa w najlepsze.
Wybraliśmy się na taki większy spacer w naszym szarym mieście Jaworznie
Przy takiej palecie jesiennych kolorów to z pewnością Jaworzno nie jest szarym miastem. Wczoraj też my podziwiali takie barwy, a czerwieni nie widzę końca
Odnaleźliśmy testowy odcinek kolei wielkich prędkości. Prawdopodobnie tutaj Pendolino osiągnęło swój rekord.
To są dobre tory też na japońskie koleje
Wyszło ekstra! 
Tobi - zamaskowany
Faktycznie zamaskowany niczym komandos, gdybyś nie zwrócił uwagi przegapiłbym.Skupiłem się na kolorach jesieni które w tym roku są zarąbiste.
Strach się bać ! : Nie wiem, czy się kiedykolwiek zdecyduję widząc te tory przejechać Pendolino
Kolory wymiatają Cudowne, a na Diablej Górze, jak przystało - piekielne !
Strony Poprzednia 1 2 3 4 5 … 32 Następna
Zaloguj się lub zarejestruj by napisać odpowiedź
[ Wygenerowano w 0.036 sekund, wykonano 15 zapytań ]