Schronisko na Leskowcu

Z tym schroniskiem mam miłe wspomnienia, a w szczególności z obecnymi gospodarzami
Państwo Halina i Jan Lizakowie wraz z synem ze schroniska pomagają mi, a ja staram się pomagać „im”.
Do tego stopnia się lubimy, że zaczyna to być dla mnie krępujące, bo nie mogę zapłacić za kawę, której nie mogę sobie odmówić w schronisku jak i za ciasto
Tą drogą gospodarzom tego schroniska serdecznie dziękuję

Zrobione

Wokół góry, góry i góry...i całe moje życie w górach, ileż piękniej drozdy leśne śpiewają,niż śpiewak płatny na chórach. Wokół lasy, lasy i wiatr...i całe życie w wiatru świstach. Wszyscy, których kocham, wita was modrzewia ikona złocista. (J.Harasymowicz)

To fakt że schronisko fajne,ale ludzi to tam jak mrówków w weekendy.Jeden raz przy okazji poszukiwan Arki byliśmy tam sami i miałem okazje na spokojnie oglądnąc jadalnie.

Oba nasze schroniska są mocno przeludnione w weekendy i wolne dni. Szczególnie gdy pogoda sprzyja wycieczkom w góry.

Na początku należy wyjaśnic pewną kwestię schronisko pod Leskowcem a nie na Leskowcu  Dla stałych bywalców tych okolic sprawa jest oczywista . Otóż szczyty sąsiadujace ze sobą Leskowiec 922 m.n.p.m i Groń Jana Pawła dzieli odległośc ok kilometra a schronisko znajduje sie pod szczytem Gronia Jana Pawła II ,okreslenie schronisko na Leskowcu utarło sie na przestrzeni lat i używane jest do dziś .                                                                                                                                       .Inicjatorem budowy schroniska był Władysław Midowicz jeden z prekursorów turystyki beskidzkiej sam pomysł nie przeszedł bez problemów Zarząd Głowny w Wadowicach uważał ze w okolicznych wioskach jest duzo mozliwosci noclegów i schronisko jest zbedne. Natomiast Oddział PTT w Żywcu przy  poparciu  prof Kazimierza Sosnowskiego autora pierwszych przewodników Beskidzkich odniósł sie pozytywnie i Zarząd Główny poparł inicjatywe ambitnych działaczy. Przez kilka lat szukano odp parceli  w  1932 r za kwotę ok 200zł , zakupiono teren którego włascicielem był Bargiel gospodarz z Targoszowa do dzis uzywa się okreslenia schronisko na polanie Barglowej . Koło PTT w Wadowicach nie posiadało osobowości prawnej i w księdze wieczystej Sądu Powiatowego w Suchej dla gminy Krzeszów jako nabywca figurował Zarzad Oddziału PTT w Żywcu kilka lat pózniej nabyto słuzebnośc poboru wody z saiedniej działki ta znalazła się również w księdze wieczystej gminy Krzeszów Obecnie nieruchomośc jest wpisana do księgi wieczystej Kw Nr 31204 Wydział Ksiąg Wieczystych w Suchej Beskidzkiej a włascicielem jest Polskie Towarzystwo Turystyczno Krajoznawcze Oddział Babiogórski w Żywcu Parcele zakupionow sierpniu 1932r i przystąpiono do budowy schroniska zawarto umowe z ciesla Janem Barglem z Targoszowa ,który dysponując odp materiałem wybudował schronisko w rekordowym tepie trzech miesięcy .Koszt budowy wyniósł ok 12 tys zł Koło wadowickie posiadało ok 4 tys zł a 8 tys zł było dotacja Oddziału Babiogórskiego na poczatku budynek składał sie z dwóch sypialni i jadalni oraz pomieszczenia dla gospodarza dwa lata pózniej obiekt rozbudowano. Schronisko faktycznie zostało uruchomione w 1932 r pierwszym gospodarzem był Franciszek Byrski . Poczatkowo sypialnię wyposażono w stare łóżka żelazne przewiezione ze schroniska pod Babią Góra pózniej zastąpiły je nowe  łózka piętrowe w ilosci 12 szt  budowę cały czas nadzorował Czesław Panczakiewicz i schronisko do dziś nosi jego imię i  Oficjalne otwarcie schroniska nastapiło w dniu 3 wrzesnia 1933 r W otwarciu uczestniczyło wielu działaczy PTT m innymi Kazimierz Sosnowski i dr Roman Pelc  na zakonczenie odbyło się skromne przyjęcie .według wspomnien Romana Pelca dzien 3 wrzesnia 1933 r był deszczowy lecz kiepska pogoda nie zraziła miłosników gór którzy bardzo licznie przybyli m.in. Władysław Krygowski ,autor wielu przewodników po Beskidach ,poswięcenia obiektu dokonał ksiądz .dr Edward Zacher Załozono wówczas księge pamiątkowa która niestety zagineła w okresie wojny salę jadalna ozdobił mapami prof Jan Sarnicki mozna je do dzis podziwiac w schronisku. Schronisko pod Leskowcem było pierwszym i jedynym schroniskiem polskim we wschodniej części Beskidu Małego jego działalnośc  skutecznie rozpropagowała mało znana grupę górską  i spowodowało dalszy rozwój ruchu turystycznego w tym rejonie.

Ostatnio edytowany przez ferdynans (2010-12-30 19:06:19)

Z tego co ja wiem to było odwrotnie Gron Jana Pawła był nazywany Jaworzyną do momentu gdy pan Jakubowski załatwiał zmiane nazwy na Gron Jana Pawła wówczas okazało sie ze oficjalnie w dokumentacji ministerstwa spraw wewnetrznych i administracji szczyt ten  figuruje pod nazwa Magórka

Ja posiadam ksero map jednej z 1910r na której widnieje  nazwa Leskowiec a ze nie ma pomyłki swiadczy o tym podana wysokośc 922 m a druga mapa z 1933r tam również jest nazwa Leskowiec  922 i podana nazwa Jaworzyna w miejscu dzisiejszego Gronia Jana Pawła .  spotkałem sie z okresleniem szczytu Leskowca pod nazwą Beskid . Ale w przewodniku Kazimierza Sosnowskiego z 1924 r .jest opis na temat Hrabskich Butów na Leskowcu i tutaj autor pisze ze cytuje ,, Z  powodu owych stóp chłopi okoliczni nazywaja też Leskowiec ,,Butami ",niektórzy zaś twierdza ,że zwie się on własciwie ,,Beskidem  ",a Leskowcem sasiedni wierch od strony płn.wsch . Co wskazuje bezspornie na dzisiejszy Groń Jana Pawła II mysle ze błąd tkwił w niewiedzy i błednej interpretacji szczytu przez miescową ludnosc ,zreszta i dzis znajdzie sie kilkaset jak nie więcej osób ktore mając nawet mape w plecaku bez namysłu stwierdza ze schronisko jest na Leskowcu choc dzis w dobie internetu i komputerów dostep do wiedzy na ten temat jest o wiele prostszy.

Ostatnio edytowany przez ferdynans (2011-01-02 16:49:08)

Oficjalne uroczyste otwarcie schroniska pod Leskowcem nastąpiło w dniu 3 września 1933 roku. Przybyło wielu turystów i miłośników gór. Byli obecni zasłużeni działacze, budowniczowie schroniska, nie zabrakło też ludności miejscowej. Przemówienie wygłosił w imieniu Oddziału Babiogórskiego PTT dyrektor S. Sojka, a w imieniu Zarządu Głównego PTT prof. K. Sosnowski. W otwarciu wzięli również udział przedstawiciele Oddziałów PTT z Żywca i Zakopanego. Na zakończenie uroczystości odbyło się w schronisku skromne przyjęcie przy muzyce orkiestry uczniów gimnazjalnych z Wadowic. Nieco obszerniej wspomina tą uroczystość dr Roman Pelc. Według jego relacji dzień ten był deszczowy, lecz kiepska pogoda nie przeszkodziła miłośnikom gór w stawieniu się pod Leskowcem. Przybył m.in. Wł. Krygowski, autor licznych przewodników po Beskidach. Poświęcenia obiektu miał dokonać ksiądz proboszcz z Krzeszowa, jednak dokonał ją  Ksiądz Zacher. Wspomina on również, iż "Pogoda była okropna, od rana padał ulewny deszcz, mgła zaległa góry, widoczność była minimalna". Musiał starać się o specjalne zezwolenie, aby móc poświęcić schronisko postawione na terenie przynależnym do parafii w Krzeszowie. Pelc przytacza jeszcze jedną ciekawą sytuację, a dokładnie scenerię wydarzeń tego dnia: "W czasie tej uroczystości miał miejsce przyjemny moment. W pewnej chwili zgromadzony koło altanki (dziś już nie istniejącej) na skraju wschodnim parceli, otworzył się widok w stronę Krakowa i w zabłysłbym na krótko słońcu stał się widoczny złoty dach kaplicy Zygmuntowskiej na Wawelu" (to że Kraków widać spod Schroniska to wiadomo, a ile prawdy jest w tym co podaje Pelc to pozostawiam wam). Poczytywano to wtedy za dobrą wróżbę, no i może tak, bo schronisko szczęśliwie ocalało przez wojnę. Założono również księgę pamiątkową, która niestety zaginęła podczas wojny. Salę jadalną ozdobił mapami plastycznymi prof. Jan Sarnicki. Na uroczystości poświęcenia i otwarcia schroniska obecni jeszcze byli dr M. Orłowicz i inż J Jaroszyński z Oddziału Warszawskiego PTT, dr Kaczmarz z Oddziału w Bielsku oraz dr S. Bayer, Fr. Gryś i K. Fryś z Andrychowa

Fajnie, żeście nam tu Panowie Ferdynans i Baca dopowiedzieli kilka kwestii do tych suchych informacji z albumu

Ostatnio edytowany przez jolanta (2011-01-04 05:27:12)

Wokół góry, góry i góry...i całe moje życie w górach, ileż piękniej drozdy leśne śpiewają,niż śpiewak płatny na chórach. Wokół lasy, lasy i wiatr...i całe życie w wiatru świstach. Wszyscy, których kocham, wita was modrzewia ikona złocista. (J.Harasymowicz)

Ciekawa, artystyczna pocztówka wydana nakładem Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego Oddziału Babiogórskiego w Żywcu (znaleziona w zasobach Internetu).

Miejscowa ludność "od zawsze" obecny Groń Papieża, nazywała Leskowcem (lub podobnie). Natomiast nazwa Jaworzyna jest sztucznie przyjęta przez kartografów austriackich, a następnie powielana przez ich następców, łącznie z PPWK. Tak więc schronisko stoi na kopule szczytowej góry o pierwotnej nazwie Leskowiec. I wyrażenie "schronisko na Leskowcu" należy uznać za poprawne, chociaż koliduje z obecnym nazewnictwem.

Wyjaśnienie tego problemu można znaleźć między innymi w książce A. Siemionowa "Monografia Ziemi Wadowickiej".

I w moim środowisku też od zawsze mówiło się schronisko na Leskowcu.