Powroty w Beskid Śląski (Strona 1 z 2)

Dzięki za inspirację wybieram się też do zamku - nie zamku w Dzięgielowie, więc i Chełm się zdarzy.

EDIT. Właściwie to on nie zamek ino dwór 

Ostatnio edytowany przez jolanta (2021-01-07 09:58:23)

Wokół góry, góry i góry...i całe moje życie w górach, ileż piękniej drozdy leśne śpiewają,niż śpiewak płatny na chórach. Wokół lasy, lasy i wiatr...i całe życie w wiatru świstach. Wszyscy, których kocham, wita was modrzewia ikona złocista. (J.Harasymowicz)

... ale to już temat na ciepłą porę roku 

Wokół góry, góry i góry...i całe moje życie w górach, ileż piękniej drozdy leśne śpiewają,niż śpiewak płatny na chórach. Wokół lasy, lasy i wiatr...i całe życie w wiatru świstach. Wszyscy, których kocham, wita was modrzewia ikona złocista. (J.Harasymowicz)

Niekoniecznie. Języcznik zwyczajny jest odporny na zimę i wszelkie wirusy

nena - chodzi się, drepcze - z tym nie ma problemu, ale mam straszną cofkę jak siadam do komputera

Wokół góry, góry i góry...i całe moje życie w górach, ileż piękniej drozdy leśne śpiewają,niż śpiewak płatny na chórach. Wokół lasy, lasy i wiatr...i całe życie w wiatru świstach. Wszyscy, których kocham, wita was modrzewia ikona złocista. (J.Harasymowicz)

Tamte strony wydaja mi się idealne na wiosenne wycieczki.
Czosnek niedźwiedzi na Tule. Kwitnące drzewa po Tułem. Takie mam wspomnienia

A na Żarze żywej duszy... pustki

2. Trasa: Ustroń Poniwiec  – Wielka Czantoria – Soszów – Cieślar – Mały Stożek – Wisła Dziechcinka -  9 stycznia 2021.

Tym razem postanowiłam skorzystać z transportu publicznego. Opłaciło się bo wieczorem korek w kierunku )( Salmopol do Bielska i w druga stronę – do Katowic był długaśny

Wycieczkę rozpoczynam drepcząc przez Poniwiec, który  nie jest ładnie zabudowany i strasznie smrodliwy, momentami aż drapało w gardle Słonko zaczyna oświetlać szczyty, więc dreptam do przodu

Wybrałam się akurat tędy bo nigdy nie szłam i uznałam, że będzie to dość szybki sposób by dostać się piechotą na grań Czantorii. Był asfalcik ale zimą niezbyt uciążliwy. Od stacji narciarskiej szlak był baaardzo śliski.

Przy wyciągu można zostawić autko jeśli ktoś potrzebuje i kanapą wyjechać na Gronik – w tym roku wszystkie wyciągi zapraszają głównie turystów pieszych. Saneczkarzy nie zapraszają, ale to ich było wszędzie najwięcej. Z narciarzy spotkałam dwie – trzy osoby na skiturach.   

Szlak, którym wędruję nazywa się Ścieżka Rycerska. Im wyżej, tym piękniej! Lekki mróz, śniegu w sam raz by wszystko było czyściutkie i bajkowe

Pierwsza rozległą panorama z Gronika na polską stronę

I na czeską stronę

Zimowo...

Czeska Chata Czantoria – ta co wkoło ma całą masę napisów, że nie wolno nic tam swojego jeść i pić  

W kierunku Wielkiej Czantorii i wieży widokowej 

Jak powszechnie wiadomo na takich obiektach mam nóżki jak galareta, wystarczają mi więc naziemne widoki

Posiedziałam, pojadłam, popiłam i dalej w drogę

Światowid, dawna stacja turystyczna, od wielu lat już dom prywatny.

Schronisko „Soszów” - a armatki naśnieżają stok,  saneczkarze szaleją bez umiaru, duży pan nieomal rozjechał małe dzieci bo się za bardzo rozpędził, pani nakrzyczała na niego, awantura w kilku odsłonach  

Obsługa tego schroniska jest wyjątkowo przyjazna turystom, ale i oni tego dnia nie mają lekko, ciągle o coś chodzi...

Ja najbardziej się cieszę, że udostępnili na zewnątrz „wygódkę” i nie trzeba biegać po lesie

Dużo szersza panoramka z Wielkiego Soszowa.

Teraz kierunek Cieślar i tam jest najrozleglejsza panoramka z tego dnia 

Z Cieślara schodzi się na Mały Stożek, ale zawsze mam tutaj wrażenie, ze zeszłam na przełęcz

Widok na Stożek, który odwiedzę już innym razem, bo chcę jeszcze gdzieś zaglądnąć...

Planuję zejść do Wisły żółtym szlakiem, a po drodze odbijam ciut w bok, aby zajrzeć do Chatki PTTK Cieślarówki, gdzie nocowałam z Zaolziakami w 2019r.

Jest to stara, beskidzka chatka przystosowana dla turystów szukających klimatycznego noclegu. Opiekuje się nią pan Zbigniew Cieślar, którego wg imienia i nazwiska można wyszukać na fb.

Chatka stoi jak stała, z komina jednak nie unosi się dym, więc gospodarza nie ma w chałupie.

Jak do niej trafić?

I jeszcze kilka fotek „od środka” z 2019r.

Żółtym schodzę trochę asfaltem, trochę przełajem z ostatnimi w tym dniu widoczkami.

Czasami, zwłaszcza tam, gdzie wylał potok jest tak ślisko, że kije wielokrotnie ratują mnie przed wielkim”bęc” - każdy wystający nad zamarznięte lustro wody kamyczek jest miejscem ratującym moje cztery litery.

Wycieczkę kończę przemierzając dolinę Dziechcinki, stoi tu wiele pięknych willi, chyba wszystkie na wynajem bo najczęściej nie ma w oknach firanek i ciemno w całym obejściu.

Kilka minut przed odjazdem pociągu jestem na stacji – nie ma tam poczekalni, a mróz już zaczynał ścinać powietrze

Wokół góry, góry i góry...i całe moje życie w górach, ileż piękniej drozdy leśne śpiewają,niż śpiewak płatny na chórach. Wokół lasy, lasy i wiatr...i całe życie w wiatru świstach. Wszyscy, których kocham, wita was modrzewia ikona złocista. (J.Harasymowicz)

Nie wiem jak mogę podziękować za przywianie wspomnień normalnie łza w oku , a chodzi o Chatkę PTTK Cieślarówka miałem okazję parę nocy tam spędzić. Dzięki Nena

Tak Darku i darmando - mają te stare beskidzkie chaty swój niepowtarzalny urok i klimat, a jak jeszcze gospodarzy tam turystyczna brać to nic tylko odwiedzać i cieszyć się takimi miejscami. Z nami jeszcze najczęściej wędruje jakiś "człowiek z gitara i harmonijką" a wtedy wieczór jest baaaardzo długi  Zaolziacy zawsze proszą by razem z nimi gotować żurek 

Nie tracę nadziei, że wiele jeszcze przed nami takich chatkowych wypadów

Wokół góry, góry i góry...i całe moje życie w górach, ileż piękniej drozdy leśne śpiewają,niż śpiewak płatny na chórach. Wokół lasy, lasy i wiatr...i całe życie w wiatru świstach. Wszyscy, których kocham, wita was modrzewia ikona złocista. (J.Harasymowicz)

4. Trasa: Wisła Dziechcinka –  Krzakoska Skała – Kobyla Szałas  - Wielki Stożek – Krkavice – Kieczory – Tokarzonka – Wisłą Głębce  - 21 lutego 2021.

Kolejna wycieczka na trasie j/w.  Dojazd w obie strony pociągiem. Część trasy szlakiem, część własnymi drogami. Pogoda cudna, chociaż na szczytach nie było już tak przezroczyście i do bardzo dalekich planów trzeba było wytrzeszczać oczy Czuć było w powietrzu wiosnę, w południe można było śmigać w samym polarze Turystów w schronisku umiarkowanie, na szlaku pojedyncze osoby.

Znowu wiadukt Warto czasem iść z odwrotnej strony bo to jednak inna perspektywa.

Jeszcze ze dwa lata temu była tu „zwyczajna” łąka, teraz jest stok narciarki i wyciąg.

Pierwszy cel Krzakoska Skała, spokojne wędrowanie po udeptanym szlaku, chociaż po brzegach można było się nieźle zapaść

Zapraszamy do buczynowej stołówki

Cudza zaśnieżona polanka z szałasem i w oddali Stożek

Jest i Krzakoska Skała – całkiem sporych rozmiarów wychodnia skalna zwana również Skałą na Kobylej

Od dołu wygląda naprawdę imponująco co sprawdziłam onegdaj w ciepłej porze roku, teraz nie pchałam się na śnieżne nawisy, zresztą najlepsze widoki są i tak na jej szczycie.

Można usiąść i kontemplować   

Od Czantorii po Baranią Górę, Skrzyczne i jeszcze dalej. Ładna panorama na Wisłę

Stożek tuż, tuż...

Najpierw jednak było ślisko! Bardzo ślisko! Okropnie ślisko! Woda topniejąca w słońcu, marzła pod wieczór i tworzyła lodowe pola Na szczęście tych śliskich dróg nie było zbyt wiele

Tu już z podejścia pod Stożek w okolicy schroniska.

Podwójna kawa z ekspresu i można ruszyć dalej. Jak dobrze, że już można wejść do schroniska 

W kierunku Krkavicy

Szczytami chodził wiatr raz po razie strząsając śniegowe, zlodowaciałe  czapy

Śniegowy grys tworzył przedziwny dywanik.

Zimą te skałki nie wyglądają tak ładnie, śnieg odebrał mi uroku ukrywając kształty 

Punkt widokowy przed Kiczorami. Z lewej strony, na polanie grzbietowej, ładnie prezentuje się schronisko.

W tym miejscu odpuszczam klasyczne zejście czerwonym szlakiem na Kubalonkę i wędruję szlakiem zielonym w kierunku Tokarzonki i Młodej Góry – mam do tego swój powód

Szlak łagodnie sprowadza mnie z dotychczasowych wysokości i jeszcze pozwala cieszyć oczy widokami  

Słonko przegląda się w potoku

Przysiółek na stokach Tokarzonki –  teraz już raczej letniskowy...

W przysiółku Dupny opuszczam zielony szlak i dalej będę wędrować lokalnymi ścieżkami.
Ładna kapliczka przy śliskiej drodze

W przysiółku Wilcze chciałam obejrzeć chałupę, w której mieści się Izba pamięci Jerzego Kukuczki – tutaj przyjeżdżał z rodziną, tutaj wypoczywał po wyprawach.

Spodziewałam się, że będzie nieczynna i tak rzeczywiście było. Pozostaje póki co wizyta wirtualna.

Bez szlaku przez kolejne przysiółki, na dalekim planie widać było nawet Królową

Obok zbiornika małej retencji i drogą, na której były ślady kuligów i narciarzy biegowych „przebiłam się” do czerwonego szlaku.

Na Kubalonce nie było co fotografować. Śnieg rozmokły, samochodów zatrzęsienie i sanie pełne ludzi ciągnięte przez spocone z wysiłku konie.

Zielonym zeszłam do Wisły Głębce skąd pociągiem wróciłam do domu.
Lubię pociągi bo nie stoją w korkach!

Ostatnio edytowany przez jolanta (2021-03-10 15:41:21)

Wokół góry, góry i góry...i całe moje życie w górach, ileż piękniej drozdy leśne śpiewają,niż śpiewak płatny na chórach. Wokół lasy, lasy i wiatr...i całe życie w wiatru świstach. Wszyscy, których kocham, wita was modrzewia ikona złocista. (J.Harasymowicz)

Wszystkie wycieczki w styczniu i lutym były udane, a zwłaszcza pod względem zimowym
Dawno już takiej fajnej zimowej pogody nie było - trzeba korzystać bo nie wiadomo kiedy się znowu przydarzy  

Jak pomyślę, że kiedyś w zamierzchłej przeszłości zimą nie chodziłam po górach albo, że nie chodziłam bez szlaku ... 

Wokół góry, góry i góry...i całe moje życie w górach, ileż piękniej drozdy leśne śpiewają,niż śpiewak płatny na chórach. Wokół lasy, lasy i wiatr...i całe życie w wiatru świstach. Wszyscy, których kocham, wita was modrzewia ikona złocista. (J.Harasymowicz)