Nie ważne gdzie... ważne z kim :) (Strona 25 z 32)

W ostatni dzień długiego weekendu pogoda znowu rewelacyjna. Nie ma wyjścia, trzeba jechać w góry. Jadę sam, bo Ukochana twierdzi, że jest zmęczona.

Od jakiegoś czasu kusił mnie Lubań od północnej strony. Zajechałem do Tylmanowej i ruszyłem ostro do góry. Dunajec mi się tutaj kojarzył z Dunajem w Aurstrii.

Pierwszą ostrą górką jest Baszta, na której znajduje się kalwaria. W moim ulubionym stylu ludowego kiczu. Powstała jakiś czas temu i teraz uroczo zarasta.

JPII jak zawsze w formie.

Teraz taka moda, że grzybki w relacji muszą być

Ależ się szybko zrobiło lato. Jeszcze niedawno wszyscy marudzili na brak zieleni.

Kwitną przetaczniki.

Trafiamy na fajną chatkę. Jest otwarta, ale wygląda jakby miała stałego właściciela.

Podejście na Lubań od Tylmanowej jest długie, strome i mało ciekawe. Las zniszczony, widoków niewiele.

Na Lubaniu obchodzę okolice szczytu. Fajne rozległe łąki tu są oraz torfowiska.

Odpoczynek w bazie.

Wieża zaliczona, choć widoków dalekich brak. Dzisiaj przejrzystość była jak w lecie - słaba.

Schodzę do Ochotnicy szlakiem niebieskim.

Przede mną powrót bezszlakowym grzbietem. Wygląda groźniej niż myślałem.

Najpierw wychodzę na punkt widokowy z krzyżem. Lubań na wprost.

A potem pozostaje tylko wąska ścieżka, ale przynajmniej jest.

Mimo, że grzbiet niski i bezszlakowy, oferuje sporo widoków. Na północ, na Modyń.

Na południe na Lubań.

Doszedłem do końca grzbietu. Widać to od czego zacząłem rano. Baszta z kalwarią na pierwszym planie.

I taka to była wycieczka

W Soli to byłem chyba tak dawno że było to za czasów kiedy byłem jeszcze młodym narybkiem Widać że sporo tutaj pól i łąk widokowych które świeżo się prezentują dzięki tegorocznym warunkom pogodowym. Z Soli to pamiętam bardzo widokową górę Madejowa Kiczora z śródpolnymi kopcami kamieni która przynależy do Beskidu Śląskiego

Na sobotę wymyśliłem Kostrzę.
Jednak jak przyszło co do czego, umówiliśmy się ze znajomym i jego córką na Ćwilin z Mszany.
Córę kręci zdobywanie korony Beskidu Wyspowego. Jedni mówią, że korony są głupie, ale jeżeli motywują dzieciaka, żeby po 30 km biegiem zdobywać jeszcze jedną górą do korony, to znaczy, że inicjatywa jest dobra.
A na zdjęciu pozaszlakowa góra Grunwald, na która wyszliśmy na dobry początek dnia.

A to już góra do korony - Wsołowa. Trzeba do niej trochę zboczyć ze szlaku. Z widokiem na Luboń Wielki.

A to już żółty szlak na Ćwilin i suka imieniem Shani, która tego dnia ustanowiła swój rekord jeżeli chodzi o długość wycieczki.

Tak trochę jesiennie.

Nasz cel - Ćwilin.

Na górze już bardziej jesiennie.

Sporo ludzi. Choć na szlaku byliśmy sami. Widocznie wszyscy wychodzą krótszymi wariantami.

Widok na Mogielicę.

Z Ćwilina schodzimy bez szlaku. Tak się prezentuje z dołu.

Zielony szlak na Ostrą i Ogorzałą.

Bardzo malowniczy i praktycznie nieuczęszczany. Widok w stronę Jasienia.

Na zejściu skusiły nas rozległe łąki. Zadziałały jak narkotyk i zachęciły do pójścia nimi. Miało to wydłużyć tylko troszkę.

Ale okazało się, że wydłużyło bardziej, bo zeszliśmy nie tym grzbietem co początkowo planowaliśmy i wylądowaliśmy w innej miejscowości. Ot taka pomyłka nawigacyjna. W zasadzie nawet nie pomyka, tylko nieporozumienie.

Super wycieczka. Bawiliśmy się świetnie, szczególnie jak wracaliśmy po ciemku wzdłuż rzeki przez przysiółek Witki, gdzie skończyła się droga

W niedzielę przyszedł czas na zaległą Kostrzę.
Świadomość o istnieniu takiej góry miałem już dawno, była w odległych planach. Na ostatniej wycieczce w B.Wyspowy dotarłem już w tamte okolice i bardzo mi się spodobały.
Podjechaliśmy do Wilkowiska, zaparkowaliśmy przy ładnym zabytkowym kościele.

Ale zamiast na mszę, udaliśmy się w góry. A dzień był piękny!

W drodze na Świnną Górę Tobi zdobył ambonę.

A to mogło być ostatnie jego zdjęcie. W zasadzie to również mogło być ostanie zdjęcie jakie ja zrobiłem
Ambona była wysoka, drabinka dość wąska i lekko przekrzywiona. Uznałem, że za trudna, żeby próbował sam zejść. Wyszedłem więc na górę żeby go znieść... i załamał się pode mną ostatni szczebel. To ten, który jest widoczny na tym zdjęciu. Jakoś szczęśliwie nie spadłem. A potem jakoś udało się znieść Tobiego. Jednak zdejmowanie psa, w niewygodnej i niepewnej pozycji, stojąc na drabince ze świadomością, że szczeble odpadają - nowe doświadczenie. Następnym razem jak Tobi nie sprawdzi solidności drabiny, to zostaje na górze. Powiadomię tylko schronisko, skąd mają go zabrać.

A to kolejny widok mrożący krew w żyłach - Grojec.
Trochę niższy niż ten koło Żywca, ale wykorzystuję tą sama technikę maskowania prawdziwej wysokości. Mamy już doświadczenie w Grojcach. Wiedziałem, że należy zacząć od wypicia piwa i wtedy są szanse powodzenia. Akurat mieliśmy po piwku przy sobie

Widok wstecz na Świnną Górę.
(jeszcze nie atakujemy bezpośrednio Grojca, tylko idziemy w jego stronę)

Widok w bok na Ciecień.
(jeszcze nie atakujemy bezpośrednio Grojca, tylko wciąż idziemy w jego stronę)

A to już kolejna góra - Stronia.
Nie opiszę szczegółowo zdobywania Grojca. Nie chcę narażać czytelników na niebezpieczeństwo.

Widok wstecz - na Grojec. Możecie wierzyć lub nie, ale byliśmy na szczycie. Dużo czasu nam to zajęło, ponad rok. Kiedy zeszliśmy z niego, znowu była wczesna jesień.

Kolejna góra zdobyta - Zęzów i widoki z niego na wschód. Widać Sałasz i Miejską Górą nad Limanową, z krzyżem. A więc tam dalej wciąż są góry Beskidu Wyspowego, zupełnie nieznane.

My jednak zaczynamy powrót. Idziemy na Kostrzę szlakiem zielonym. Tak, to co widać to szlak. Szlak dla zawodowców, poprowadzony tak, że tylko najlepsi się na nim nie zgubią. A my jesteś najlepsi.

Wciąż jesteśmy na zielonym szlaku. Kostrza coraz bliżej.

Ależ strome podejście!
Ależ piękny las!

Schodzimy do auta. Tzn. tak myśleliśmy. Okazało się, ze schodzimy do doliny, a potem mamy jeszcze jeden garb do przejścia. Nie wyczaiłem tego wcześniej. Taki bonus.

To jest właśnie ten dodatkowy garb, jak się już na niego wyjdzie. Bardzo ładny.

A teraz już na pewno schodzimy do auta

Wycieczka była bardzo miłym zaskoczeniem. Na mapie te pagórki po 600-700 metrów nie wyglądają ciekawie. W terenie zupełnie inaczej. Muszę zapuścić się w B.Wyspowy jeszcze dalej na wschód. Tam jest pięknie i dziko.

Jeden z forumowiczów, którego danych nie podam, aby nie dobijać gościa całkowicie, zorganizował w jego mniemaniu najfajniejszą wycieczkę, w niebywale atrakcyjną okolicę Doliny Twardorzeczki. Zaczęło się od dobrej informacji, że Iza odpuściła sobie nasze towarzystwo, niestety okazało się to żartem. Zanim zrozumieliśmy że to żart, mogło dojść do rodzinnej tragedii. Jak widać od początku było ostro.

Na szczęście pogoda dopisała i ruszyliśmy na szlak w 6 osobowym składzie. Ja z Ukochaną i Tobim, Adrian z Izą oraz nasz Przewodnik-Organizaor, którego danych nie ujawnię.

Początek był nawet miły. Zdobyliśmy polankę ze stolikiem. Okazało się, że ktoś ma urodziny i stawia. Słonko rozgoniło poranne przymrozki. Ale... miłe złego początki.

Aby zachować obiektywizm, muszę przyznać, że jesień mogła się podobać.
Trzeba było tam zostać, wypić wszystko i wracać.

Jak widać impreza była mocna. Niektórzy o słabszych głowach zasypiali przy stole na stojąco.

A potem ruszyliśmy. Jeden osobnik zaczął terroryzować grupę i wskazywać kierunek iścia.

Dziewczyny lekko wstawione, zataczały się na gałęziach.

Jedynie Tobi szczytował nalezycie.

Przewodnik, którego danych nie ujawnię, przewodził... a my za nim jak to stado baranów.
Na tym zdjęciu są 3 osoby.

Tu też są 3 osoby (te same). Świeć panie nad ich duszami.

Jak okazało się, że tak chaszczując zatoczyliśmy koło i znaleźliśmy się dokładnie w tym samym miejscu, to dostałem ataku irracjonalnego samurajskiego śmiechu.
Finalnie nie doszliśmy do podobno najfajniejszej skały, która robi magię - widać tylko głowę i nóżki.

No nic, poszliśmy potem w inną stronę. I było lepiej.

Jest jesień.

Organizator, którego danych nie ujawnię, organizował postoje w krzakach i częstował wszystkich wódką, a niezaszczepiona Iza piła z gwinta. Mówię Wam: sodomia i gomoria.

No i te kamienie w lesie, których wciąż szukaliśmy. Po co to?

W końcu wyszliśmy na fajny grzbiet.

Tobi sobie zdobywał ambonki.

Fajnie było, ale Tyran, którego danych nie będę ujawniał, wskazał kolejne chaszcze na pionowej ścianie i kazał nam tam iść.

Wzywałem do buntu, do opamiętania się, ale dziewczynom to się chyba spodobało, bo chciały więcej i więcej.

No i dostały co chciały...

Wołałem, błagałem, wróćmy się... ale nie... szły dalej...

Trzeba obiektywnie przyznać, że jakieś widoki po drodze były.

Nawet droga się znalazła.

Ładna trawiasta góra.

Wytrzyszczona.

Szliśmy sobie potem grzbietem, wzdłuż pasu skałkowego.

I wtedy nasz Przewodnik, którego danych nie ujawnię, postanowił popełnić samobójstwo rzucając się z ambony... ale to mu też nie wyszło.

Po tym paśmie porażek zeszliśmy na dół.

Gdzie wykonałem zdjęcie mojego nowego samochodu.
Pozwoliłem Adrianowi zajrzeć do środka, niech ma coś z życia.

Wycieczka była krótka, ale to dobrze, bo dłuższej nikt by nie wytrzymał
Serdecznie przepraszam wszystkich że musieli brać w tym udział. Jeżeli ktoś doczytał do końca to też przepraszam. PRZEPRASZAM.

Ukochana stwierdziła, że ostatnio za dużo jeździmy na wycieczki i mimo fajnej pogody nie ma ochoty. Trudno. Pomyślałem, że poszukam jesieni w zaniedbywanym w tym roku Beskidzie Małym. Rano patrząc na najaktualniejsze prognozy zmieniłem na Żywiecki.
Zacząłem w Rajczy. Poranne rozpływające się mgiełki. Rosa na trawach. Wychodzę bezszlakowo na  Surpaja Groń.

Widok na Suchą Górę. Wielka - szczyt ginie w chmurach. Nieznana - nigdy tam nie byłem.

Nikt nie lubi odcinków leśnych. No chyba, że mamy taką jesień

Przysiółek Sarnówka. Droga zamknięta, przejścia nie ma.

Obchodzę bokiem. Sucha Góra na wprost.

Znowu jesienny las, tym razem bukowy.

Natrafiam na chatkę turystyczną.

Jeszcze tak dobrze wyposażonej "bezpańskiej" chatki nie widziałem. Jedno tylko niepokoi - nie wolno spożywać w niej alkoholu (jest regulamin).

Sucha Góra jest przepiękna. Rozległe wykaszane łąki, z pojedynczymi drzewami. Widoki na Romankę i Rysiankę.

Sam szczyt mniej ciekawy. Drzewa już bez liści, ostatnie wichury są temu winne,

Są też trawki ostatnio lubiane.

Idę w stronę bardziej uczęszczanych szlaków.

Ten tego... czy mówiłem już, że jesień?

Turyści potrzebują schroniska z piwem i jedzeniem - czyli ja nie jestem turysta.

Tobi w oknie.

Posiadówka na Redykalnym Wierchu.

Kolorystyka bez drzew lisciastych.

Fajnie, że wykaszają te hale, Redykalna parę lat temu była już prawie całkiem zarośnięta,

Tak - jesień

Miałem wejść i zapytać, czy nie chcą sprzedać...

Widok z Zapolanki na Suchą Górę.

I w drugą stroną na Trzy Kopce.

A ja sobie idę do Rajczy. Najpierw szlakiem, a potem bez grzbietem przez Wilczy Groń.

Z widokami na Muńcuł.

Dzień się kończy.

Taka to była piękna jesienna wycieczka.
Sucha Góra jest the best!
Czasem w górach jest fajnie nawet po trzeźwemu

Jesień w Beskidzie Małym. Bez komentarza

Liście lecą z drzew jak szalone. Mocne wiatry mają w tym swój udział. W górach już coraz trudniej o kolory, sytuacja zmienia się bardzo dynamicznie z dnia na dzień.
Dlatego zdecydowałem się łapać jesień w pobliskiej okolicy. Koło Chrzanowa są ciekawe pagórki porośnięte bukowymi lasami.
Pierwszy pagórek nazywa się Żelatowa.

Idealne miejsce. Tu jesień reprezentuje jeszcze pełną paletę barw.

Kawałek dalej bukowy las jest już mniej kolorowy.

Trochę ćwiczeń, żeby nie wyjść z wprawy.

Wąwóz ze źródełkiem w korzeniach wielkiego buka.

Kawałek asfaltu w Pogorzycach.

I znowu bukowy las.

Stawy kaskadowe.

Kolejny pagórek - Grodzisko.

Kolory jakby jeszcze lepsze.

A to już ostatni pagórek - Bukowica.

Dzień się kończy. Trzeba ponownie przejść przez Żelatową.

Przy zachodzącym słońcu można oszaleć od koloru.

Dobrze, że dzień krótki, bo bym tego nie wytrzymał. Schodzimy do auta.

Uff... jesień może się już skończyć, w tym roku dopieściła kolorami

Wiosna ociągała się z przyjściem, więc teraz mamy cieplutki, kolorowy i dłuuuugi rewanż jesieni

Wokół góry, góry i góry...i całe moje życie w górach, ileż piękniej drozdy leśne śpiewają,niż śpiewak płatny na chórach. Wokół lasy, lasy i wiatr...i całe życie w wiatru świstach. Wszyscy, których kocham, wita was modrzewia ikona złocista. (J.Harasymowicz)

Pogoda wciąż dobra, to już 7 weekend z rzędu ze słońcem. Wycieczka nr 13 od 26 września. Kolorowa jesień wygląda na zakończoną. Najwięcej słońca miało być na zachodzie i faktycznie cały dzień świeciło. Wybrałem się do Brennej, żeby połazić po mało znanych okolicach.

Najpierw uderzam bezszlakowo na Żar w "masywie" Równicy.

Piękne chaszczowanie już na samym początku

Są widoki jest dobrze

Z Żaru na Lipowski Groń.
Równica. Tam idę.

Piękne trawy na Równicy.

Schodzę zielonym w dół.

I wychodzę na grzbiet Horzelicy.
Jeszcze modrzewie robią kolory

Widok na Równicę.

Grzbiet Horzelicy jest bardzo ładny i widokowy, lubię go.

Miałem dojść do wieży na Starym Groniu, ale dzień się zaczął kończyć, więc już sobie darowałem. Znowu w dół, tym razem żółtym.

Bałem się, że już słońca nie zobaczę. Gnałem więc jak szalony na Orłową i zdążyłem na zachód.

A potem zaskoczyły mnie ciemności.

Przeszedłem Beskidek i Równicę. Plan przewidywał zejście bezszlakowe przez Kamionkę.

Na zejściu z Kamionki całkiem fajna droga została zawalona drzewami wycinanymi w ramach prac leśnych. Niech mi ktoś mądry powie, dlaczego zawalają tymi drzewami drogę? Ot tak mają w dupie gdzie to drzewko upadnie, czy jest w tym większy sens, którego w ciemnościach nie widziałem?

Potem dywanem szeleszczących lisci.

Na koniec przez krzoki. Jak już uznałem, że się zgubiłem, to prawie dobiłem do auta. Na dodatek mojego, ale niespodzianka

Wycieczka trochę męcząca. Trzy razy wychodziłem na grzbiet i schodziłem na sam dół. Górki niby małe, ale mnie sponiewierały. Dobrze, że Ukochanej nie było, bo miałbym przerąbane

Okno pogodowe wykorzystane na lokalny spacer.
Bożniowa Góra w Trzebini.

Modrzewie jeszcze się starają.

Ale poza tym liście już tylko leżą na dole.

Buki w rezerwacie Ostra Góra.

Tobi robi swoje.

W takiej okolicy szukamy wodospadu w Karniowicach. Nikt poza mną nie wierzy, że tu jest.

Ale jest

Pokazałem znajomemu jak się chaszczuje.

Na koniec się zachmurzyło, a myśmy się trochę zgubili, jak zawsze w tych okolicach

Brawo za wytrwałość w chaszczowaniu !