Opcje wyszukiwania (Strona 3 z 7)

W ubiegły czwartek byłam w Tatrach razem ze znajomymi 
Trasę rozpoczęliśmy w Kuźnicach. Kolejno wędrowaliśmy przez Halę Gąsienicową, Mały Kościelec, Przełęcz Karb, Dolinę Gąsienicową. Pętelka zamknęła się w Kuźnicach

Zapraszam do oglądnięcia albumiku z wyprawy

Witam serdecznie wszystkich nowych i byłych  forumowiczów.
Wróciłam po dość długiej przerwie.

Zapraszam wszystkich chętnych do wirtualnej wędrówki Małym Szlakiem Beskidzkim 
Wyprawa rozpoczęła się 6 sierpnia - ruszyłyśmy w trzyosobowym składzie: Włóczykijka, moje koleżanki Kinga i Paulina, ale od Mszany Dolnej wędrowałam już tylko z Kingą.

Wyprawa trwała 8 dni. W poniedziałek wyszłyśmy z Rabki Zaryte, na Luboń Wielki żółtym szlakiem, Percią Borkowskiego.

Dzień pierwszy MSB zaczął się na Luboniu, malownicze ścieżki wiodły   nas przez Przełęcz Glisne, Mszanę Dolną, Lubogoszcz, aż do Kasiny Wielkiej.

Zdjęcia są wejściem do albumów z kolejnych dni 

Dzień drugi doprowadził nas z Kasiny na Kudłaczę przez Przełęcz Wielkie Drogi, Wierzbanowską Górę, Przełęcz Jaworzyce, Lubomir i Łysinę. 

Trzeci Dzień upłynął nam na miłej i dosyć krótkiej wędrówce do Myślenic . Wędrowałyśmy przez Działek, Śliwnik i piękny rezerwat przyrody Zamczysko. 

Dzień czwarty przywitał nas przelotnymi deszczami w Myślenicach   pomiędzy kroplami deszczu zdążyłyśmy powędrować przez Sularzówkę, Babicę, Palczę, Chełm do Zembrzyc.

Był to najdłuższy odcinek Małego Szlaku Beskidzkiego, łącznie z przerwami na odpoczynek i przelotnymi deszczami droga zajęła nam 14 godzin

W Zembrzycach nie chcieli nas przenocować w Mariackim Domu Rekolekcyjnym, spanie znalazłyśmy dopiero w Suchej Beskidzkiej. 

Z uwagi na to, że następnego dnia bardzo padało musiałyśmy zrobić sobie dzień przerwy . Ten dzień rozpoczął się od szukania następnego noclegu. W całej Suchej Beskidzkiej nie było ani jednego wolnego pokoju, wszystko było zajęte przez turystów i uczestników Memoriału Łasaka.

Pani w informacji turystycznej znalazła nam nocleg w Stryszawie w PTSM 
Tam przeczekałyśmy cały dzień deszczu i następnego dnia mogłyśmy ruszyć dalej. Noc była długa i bezsenna ponieważ za ścianą szaleli fani discopolo .

Szóstego dnia wracamy do Zembrzyc, a stamtąd do chatki Ani i Rafała Na Potrójną przez Gałuszkową Górę, Żurawnicę, Krzeszów, Laskowiec, Łamaną Skałę  

Do chatki docieramy o 21.45. Wędrówka opóźniła nam się przez nawałnicę , która dopadła nas w Krzeszowie przemokłyśmy, aż do bielizny 

W pobliskim barze zrobiłyśmy szybką metamorfozę i ruszyłyśmy dalej.   Rafał serdecznie nas ugościł wysuszył nam wszystkie mokre ubrania 
W ramach  nagrody ugotowałyśmy o 23 z minutami spaghetti na spóźnioną kolację. 

Siódmego dnia wędrówki udało się nam dotrzeć nieoczekiwanie do Bielska. Decyzję o dalszej drodze do Bielska podjęłyśmy w Porąbce Planowo miałyśmy spać na Hrobaczej Łące.
Tęsknota za bliskimi dodała nam energii na kolejne godziny wędrówki

Po drodze zaliczyłyśmy kolejne szczyty Przełęcz Kocierską, Wielka Cisową Grapę, Żar, Hrobaczą Łąkę, Przełęcz u Panienki i Gaiki.

Mały Szlak Beskidzki zakończyłyśmy o 20.40 w Straconce.
Powitanie było alarmujące, w aucie mamy alarm wył pół godziny i nie dało się uruchomić auta

Wędrówkę można podsumować: warto, warto, warto !!!!    

Szlak na trasie był dobrze oznaczony oprócz Lubogoszczy, gdzie zgubiłyśmy się w polach i nie mogłyśmy odnaleźć drogi, zamiast szlakiem szłyśmy polami i łąkami po stokach tej góry. Bardzo często na trasie szlakowskazy były zniszczone przez wandali.

Najlepsze oznaczenia szlaku było oczywiście w Beskidzie Małym

Oznakowanie Beskidu Wyspowego pozostawia jeszcze wiele do życzenia.

Naszą wprawę rozpoczęłyśmy bardzo wcześnie rano kierując się busem w stronę Wadowic. Zostawiłyśmy za sobą ulice naszego codziennego życia. Górki szlak poprowadził nas w krainę mieniącą się złotem jesieni. Niezapomnianą wędrówkę zaczęłyśmy w Kleczy Górnej nieopodal starego dworu.

Wiejska droga zaprowadziła nas do pięknie wybarwionego bukowego lasu. Stamtąd ostrą, krętą ścieżką podążałyśmy na Bystrą i Jaroszowicką Górę.

Po drodze wpadło nam do koszyka parę podgrzybków.    Szczyt Jaroszowickiej Góry jest całkowicie zarośnięty, przedostawały się tam jedynie drobne promienie słońca.

Z góry szlak zaprowadził nas do Jaroszowic, gdzie przekroczyłyśmy rzekę Skawę. Za wodą rozpościerały się piękne widoki na Gorzeń Górny.

W owej wsi znajduje się  dworek Emila Zegadłowicza. Zegadłowicz był poetą, dramaturgiem, historykiem sztuki, kolekcjonerem, ale również piewcą Beskidów. Pisał: " Poezja moja wyrosła na tle gór, jasna po stronie słonecznej, mroczna po stronie cienistej. Naukę poetyki pobierałem od pasterzy, z którymi miałem szczęście pasać krowy w dzieciństwie (...) przewiny moje były i są zawsze te same: ukochanie swobody, ekstatyczne wsłuchiwanie się w mowę ziemi i nieba i miłość biedoty bytowania człowieczego." 

Z Gorzenia żółty szlak prowadziła nas na Iłowiec. Wchodząc na górę podziwiałyśmy widoki nieziemskie na świat.    Po drodze ukazała się nam panorama na Gorzeń Górny i Jaroszowice.

Wędrując buczynowym lasem można było dostrzec trwającą budowę zbiornika wodnego w Świnnej Porębie.    Po zdobyciu Iłowca, szlak zawiódł nas na Łysą Górę. Stamtąd wędrowałyśmy przez przełęcz Panczakiewicza na Bliźniaki. Ostre i strome podejście z przełęczy dało mi w kość. Czując zmęczenie ciężko wchodziło się pod Bliźniaki.

Z Bliźniaków zeszłyśmy do Kaczyny, gdzie na szczęście nie było tym razem wściekłych psów z którymi miał przejścia MK i Darkhause.

W Kaczynie podziwiałyśmy kamieniołom, znajdujący się nieopodal drogi idącej przez wieś. Teraz czekało nas tylko przejście ostatniej góry Kokocznika. Wychodząc na górę minęłyśmy Ostry Wierch. Z Kokocznika stromym zejściem zeszłyśmy na przełęcz Panienka. Tam czekała na nas piękna murowana kapliczka św. Franciszka "kamrata wilka i jaskółki" i św. Huberta patrona myśliwych. Schodząc z przełęczy przechodziłyśmy przez Wapiennicę.

Zaczęło robić  się ciemno, ciężko schodziło się z Wapienicy zwłaszcza, że szlak był mało widoczny i stromy. Należało się bardzo pilnować aby nie zabłądzić. Jeszcze chwilkę wędrowałyśmy stromą ścieżka w dół przez las, aż do momentu gdy wyłoniła się asfaltowa droga, która doprowadziła nas na PKP w Inwałdzie. 
Na typ etapie jak pokazywała mapa miałyśmy zrobione 20 km. Niestety to nie koniec - po fotkach na PKP w Inwałdzie ruszyłyśmy na wieczorny podbój Andrychowa. Szłyśmy i szłyśmy wzdłuż drogi Bielsko - Kraków. Minęłyśmy tabliczkę Andrychów, za drzewa wyłoniło się znajome wszystkim BP. Stamtąd na szczęście odebrał nas Seba i pojechałyśmy mazdą w siną dal tzn. Bielsko city dom.

Reszta fotek w albumie