Nie ważne gdzie... ważne z kim :) (Strona 7 z 34)

Zamek Tenczyn jeszcze nie widziałem w odsłonie po renowacji
Sprocket a jakie tam są widoki w drugim kierunku, w stronę Beskidu Małego

Wczoraj, przy upalnej sobocie, pojechaliśmy sobie do Tomaszowic, bo tam ładnie jest.

Tak żeśmy sobie tam wędrowali niespiesznie, w kierunku ogólnie na północ czarnym szlakiem. Trochę lasem, ale większość po otwartych przestrzeniach, bo Ukochana tak sobie zażyczyła, aby se cycki przypalać na słońcu.

Doszliśmy tak do jaskini Mamutowej, gdzie nas jeszcze nie było.

Jaskinia wielka, jak sama nazwa wskazuje.

Opanowana przez ludzi nietoperzy, co się po jej suficie wspinają i często se zwisają i rozprawiają o uchwytach.

Następnie wracaliśmy kombinowanymi bezszlakowymi ścieżkami, żeby nie chodzić po tym samym. Żniwa już się zaczęły. Słuchaliśmy sobie jak pszenica dojrzewa.

I tak nam zeszło, aż do zachodu, na łonie przyrody.

Na pól połać się połaś i połaź, stopy do cna dołaź.
Na pastwisk pastwę pysk wystaw. Łap dystans!

Tak, byliśmy w Dolinie Kluczwody i na skale, gdzie są ruiny zamku.
Z tym, że tych ruin jest coraz mniej, zarastają i może nawet ktoś celowo je rozbiera.

Teraz miejsce, gdzie ja najbardziej widać wygląda tak:

toż to marniejsze niż Zamek Wołek
a w internecie można znaleźć zdjęcia sprzed 15 lat, gdzie widać znacznie więcej murów

Jolu, znałaś to, czy wygoglowałaś ?

Zespół nieco łomotliwy, ale zwróciłam na niego kiedyś uwagę z powodu tej kapitalnej zabawy słowem - myślałam, że po Starszych Panach nikt już tak nie spróbuje

Wokół góry, góry i góry...i całe moje życie w górach, ileż piękniej drozdy leśne śpiewają,niż śpiewak płatny na chórach. Wokół lasy, lasy i wiatr...i całe życie w wiatru świstach. Wszyscy, których kocham, wita was modrzewia ikona złocista. (J.Harasymowicz)

Kolejna wycieczka po Dolinkach.
Zaparkowaliśmy w Będkowicach i przez łąki przez pola i przez chaszcze i pola kukurydzy ogrodzone elektrycznymi pastuchami szliśmy na azymut w kierunku Sokolicy - to miał być taki skrót.

Na Sokolicy Tobi po raz kolejny mnie zaskoczył i pobił rekord. Można tam zejść kawałek po skałkach, na koniec jest taka półka, gdzie żaden pies do tej pory za mną nie poszedł. Ani dzielny Psiur (ojciec Juniora), ani Junior, ani Strzępek, ani wcześniej Tobi. Tym razem Tobi pokonał barierę psychiczną i dał radę. Dla psa nie jest to technicznie trudne zejście, ale bardzo przepaściste i dlatego tak ciężko się przełamać. Po obu stronach jest lufa na kilkadziesiąt metrów. Niestety na zdjęciu nie wygląda to imponująco.

Dalej szliśmy sobie na północ Doliną Będkowską od czasu do czasu robiąc przerwy, podczas których Ukochana się opalała, a ja z psami zdobywaliśmy jakąś skałkę. Straszne tam są stromizny.

Później wyszliśmy na otwarte przestrzenie, ale dalej robiliśmy przystanki na opalanie i wspinanie. Np. tutaj na Łysej.

Najdalej na północ doszliśmy do skałki Psiklatka.

A potem wróciliśmy do auta kombinowaną bezszlakową trasą.

Tobi dzielny akrobata!

Wokół góry, góry i góry...i całe moje życie w górach, ileż piękniej drozdy leśne śpiewają,niż śpiewak płatny na chórach. Wokół lasy, lasy i wiatr...i całe życie w wiatru świstach. Wszyscy, których kocham, wita was modrzewia ikona złocista. (J.Harasymowicz)

Długi weekend, ale tak wyszło, że tylko mała wycieczka w Beskid Mały.

Tak wygląda bardzo młody świerk.

Odwiedziliśmy Grotę Komonieckiego,

oraz wodospad Dusica.

Na szlakach całkiem sporo ludzi. Poza szlakami bardziej tajemniczo.

Kapliczka na Gibasach.

A podobno są tacy, co im się w Beskidzie Małym nie podoba...

I tylko niestety na takie jednodniówki można było liczyć. Od razu się robi cieplej od tego złota na Twoich fotkach .

To jest siewka młodej jodły. Świerk ma nieco inną siewkę (delikatniejszą z większą ilością igiełek). 

Jest jeszcze prostsza metoda na rozpoznanie siewki jodły. Wystarczy sprawdzić pod spód igły i jeśli są dwa podłużne białe paski to na pewno będzie to jodła

Wybraliśmy się do Czech w Beskid Śląsko-Morawski na górkę Mały Jaworowy (947) - doskonale widoczną z naszego Beskidu Śląskiego i rozpoznawalną po charakterystycznym maszcie nadawczym. Rozpoczęliśmy w miejscowości Řeka.

Na szczycie mały popas.

A potem jeszcze kółko po okolicznych wzgórkach, z niewielkimi przewyższeniami, szerokimi leśnymi drogami.

Najwyższy zdobyty szczyt - Ropice (1083)

Atrakcją była oswojona czeska kózka żebrząca o jedzenie i wyskakująca na stoły.

Tak żeśmy cały dzień łazili.

Plan maksimum zakładał dojście do tajemniczego Památníka vzniku, który okazał się czymś takim. Odczytaliśmy apel smoleński, oddaliśmy hołd tym co wznikli.

Na końcowym zejściu można było podziwiać całą dzisiejszą trasę - właśnie tymi szczytami sobie wędrowaliśmy.

Ostatnio edytowany przez sprocket73 (2016-09-10 22:55:21)

Nie dość, że ksenofob to widzę, że słabo orientujesz się w beskidzkiej faunie. Przecież to pospolity pawian.