Serwis gminy Łodygowice w jednym zdaniu określił walory lokalizacji swojej gminy: "Bliskość gór, obfitość lasów, dostęp do jeziora, a także górskie rzeki i potoki, liczne szlaki turystyczne, wspaniałe środowisko przyrodnicze i ekologicznie czysty teren sprawia, że gmina posiada duże walory krajobrazowe i klimatyczne". Jest to równie adekwatne do samej wsi Łodygowice.

Również bardzo dobra sieć dróg i połączeń komunikacyjnych zwiększa atrakcyjność miejscowości oraz ułatwia życie turystom. Przez Łodygowice przebiega droga krajowa nr 69 łącząca miejscowość Bielsko-Biała z Żywcem oraz linia trakcji kolejowej łącząca Katowice z Żywcem. Przez Łodygowice przepływa Żylica uchodząc do jeziora Żywieckiego.

Historia Łodygowic

Łodygowice powstały w XIII wieku w miejscu zniszczonych osad słowiańskich po najeździe Tatarów. Osadnikami byli głównie koloniści niemieccy nosiła nazwę Łodygowice - Ludwigsdorf. Do końca XIII wieku była wsią książęcą.

Książe opolski Władysław podarował wieś zakonowi Cystersów z Rud koło Raciborza. Pierwsze wzmianki o sołtysie Łodygowic niejakim Ludwiku Lisko pochodzą z 1310 roku.

W 1474 roku opat Piotr III sprzedał Łodygowice Piotrowi Komorowskiemu, wieś pozostała w rękach rodu Komorowskich do 1624 roku.

W XV i XVI wieku miejscowa ludność zasilona została nowymi osadnikami. Byli to Wałasi uchodzący z Bałkanów przed wojnami tureckimi poszukujący nowych pastwisk dla swoich stad owiec. Osiedlając się na terenie Beskidów dali początek gospodarce pastersko - hodowlanej.

W 1608 roku po śmierci Krzysztofa Komorowskiego, Żywiecczyzna została podzielona między trzech jego synów. Tak powstały tzw. Państwa (klucze): Suskie, Ślemieńskie i Żywieckie, w granicach klucza Żywieckiego znajdowały się Łodygowice.

W roku 1618 Łodygowice wraz z przyległościami zostały sprzedane Krzysztofowi Rarowskiemu, w ten sposób powstał kolejny klucz - "państwo Łodygowickie".

Wkrótce po tym Rarowski zamienił dobra z księciem Jerzym Zbaraskim. Ustalone zostało myto, oraz rozpoczęto w roku 1629 budowę murowanego zamku w miejscu XIV-wiecznego dworu.

W roku 1631 książę Jerzy umiera, nie pozostawiając potomków. Jego fortuna przeszła na Janusza z domu książąt Wiśniowieckich.

Następnie Łodygowice przejmuje na własność Stanisław Warszycki, w charakterze wiana żony - Heleny (córki Konstantego Wiśniowieckiego). Zakończona została budowa zamku, otoczono go murem, fosami i wałami. W ten sposób powstała silna pograniczna fortyfikacja.

Okres Wojny 30-sto letniej jest źródłem wielu ciekawych informacji o mieszkańcach Łodygowic, którzy zasłynęli waleczności i męstwem. Wspomnieć należy tu choćby proboszcza łodygowickiego - Stanisława Kaszkowica zwanego Kędziołką, który wraz z 70 tzw. "wybrańcami" z Łodygowic zdobył zamek w Czorsztynie i ujął Kostkę Napierskiego. W 1655 roku wybrańcy z Państwa Łodygowickiego pod wodzą ekonoma Jana Torysińskiego wypędzili z Oświęcimia Szwedów. Wspomniany wojowniczy proboszcz St. Kaszkowic ruszył też na odsiecz Częstochowy obleganej przez Szwedów, po drodze rozbijając co mniejsze oddziały szwedzkie. Stanisław Warszycki w czasie najazdu szwedzkiego kraju nie opuścił i pozostał wierny królowi polskiemu.

Po śmierci Warszyckiego w 1681 roku dobra łodygowickie przechodziły różne koleje losu. Najpierw dostały się w ręce jego syna - Jana Kazimierza Warszyckiego, potem szwagra - Michała Warszyckiego, a po jego śmierci w 1697 roku zarządza nimi wdowa po Janie Kazimierzu - Zofia Domicela.

Od 1707 roku dochodzi do ciągłych sporów o te ziemie. Liczne zajazdy, sądy spowodowały upadek majątku, który w końcu dostał się rodzinie Borzęckich.

W 1773 roku włości przeszły w posiadanie Ignacego Kalinowskiego - cześnika halickiego, starosty lelowskiego, pułkownika królewskiego i posła na sejm, który powiększył pola uprawne i poprawił stan majątku.

Na skutek rozbiorów Polski, dobra łodygowickie znalazły się w granicach Galicji.

Borzęcka sprzedała Łodygowice w 1840 roku księciu Von Anhalt - Cathen Pszczyńskiemu. W 1841 roku w wieku 60 lat książę zmarł, a ziemie państwa łodygowickiego odziedziczyła jego siostrzenica hrabina Charlotta Hochberg Furstenstein, która sprzedała majątek w 1849 roku.

W 1866 roku nabywa je Klementyna Primovesi de Weber - żona Adolfa Klobusa, majora austriackiego.

W 1945 roku znaczną część gruntów ostatniego włodarza ziem łodygowickich rozparcelowano, resztę w 1956 roku przejął skarb państwa.

W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bielskiego.

Zabytki i ciekawe miejsca

• Drewniany kościół pw. św. Szymona i św. Judy Tadeusza z XVII w.

• Murowany dwór, tzw. zamek z XVII wieku

• Przydrożne kapliczki
• Chaty pasterskie
• Diabli kamień na Przysłopie (czerwony szlak na Czupel)

Komunikacja

Rozkład jazdy PKS (Bielsko)

Rozkład jazdy MZK (Żywiec)

Rozkład jazdy PKP

fot. główna: Adrian.s6 : Łodygowice (na pierwszym planie droga krajowa nr 69, w tle zachodnia część Beskidu Małego)

Usługi Łodygowice

Klimatyzacja Andrychów

Rekuperacja Bielsko

Pompy ciepła Bielsko

źródło:

http://pl.wikipedia.org/
http://www.lodygowice.com.pl/