Faktycznie, teraz to ciężko spotkać żbika. Według starych danych miał on występować w Beskidzie Żywieckim, choć i tak nie licznie.
W starym już wydaniu miesięcznika "Dzikie Życie" można było przeczytać ciekawy artykuł odnośnie populacji żbika w Polsce i Europie. Dogrzebałem się do tych informacji i wkleję je poniżej do poczytania 
"Status populacji i rozmieszczenie w Polsce i Europie
Żbik jest ściśle chroniony na całym terytorium Polski od 1952 r., umieszczony został także w dwóch kolejnych wydaniach Polskiej Czerwonej Księgi Zwierząt (z lat 1992 i 2001). W skali międzynarodowej uznany jest za gatunek zagrożony i objęto go ochroną wynikającą z II i IV załącznika do Dyrektywy tzw. siedliskowej, załącznika II do Konwencji berneńskiej oraz załącznika II Konwencji waszyngtońskiej. Pomimo tego, stan polskiej populacji żbika wydaje się być krytyczny.
Dane historyczne wskazują, że żbik zamieszkiwał cały obszar naszego kraju w okresie od neolitu do średniowiecza. W XIX w. notowany był niemalże w całej południowej, środkowej i północno-wschodniej Polsce. Na początku XX w. był jeszcze sporadycznie notowany na Śląsku. Po latach 20. XX wieku, obserwując kurczący się zasięg żbika, zaczęto oficjalnie chronić ten gatunek. W roku 1927 r. uznano żbika za gatunek łowny, w 1944 r. wprowadzono natomiast całoroczny okres ochrony, a w roku 1952 objęto gatunek całkowitą ochroną. Mimo tak zdecydowanych kroków, już w latach 40. zaobserwowano znaczny spadek liczebności żbików w Polsce. Jeszcze w latach 60. wykazywany był w większości dużych kompleksów leśnych polskich Karpat, obserwowany był na Wielkiej Raczy w Beskidzie Żywieckim, na Pogórzu Ciężkowickim, w Pieninach, Beskidzie Sądeckim i Tatrach.
Obecnie sytuacja jest dramatyczna. Samo określenie liczebności żbików jest niezwykle trudne. Prowadzone do końca lat 90. inwentaryzacje łowieckie przez nadleśnictwa i koła łowieckie wykazywały, że liczebność żbika w naszym kraju jest na krytycznie niskim poziomie (poniżej 100 osobników). Jednakże żbik jako gatunek chroniony nie musi być ujmowany w łowieckich planach hodowlanych. Ocena liczebności populacji żbików dokonywana była i jest na podstawie tropień zimowych, a - jak już wcześniej wspomniano - tropy żbika niewiele różnią się od tropów kota domowego (a przecież obydwa te gatunki współwystępują na terenie i Pogórza Przemyskiego i Beskidu Niskiego). Nie ma bowiem żadnych miarodajnych kryteriów, które umożliwiałyby rozróżnienie tropów tych dwóch gatunków w terenie, a najprawdopodobniej jest to w większości przypadków zupełnie niemożliwe.
Według danych zebranych przez Instytut Ochrony Przyrody PAN w latach 1998-2003, liczebność żbików w Polsce nie przekracza 200 osobników, a występowanie gatunku ograniczone jest obecnie do części województwa podkarpackiego (nadleśnictwa Baligród, Bircza, Brzegi Dolne, Brzozów, Cisna, Komańcza, Krasiczyn, Lesko, Lutowiska, Rymanów, Wetlina oraz obszar Bieszczadzkiego Parku Narodowego) oraz w zaledwie jednej lokalizacji na terenie województwa małopolskiego (Nadleśnictwo Gorlice i Magurski Park Narodowy). Dane uzyskane w wyniku liczeń prowadzonych przez pracowników IOP PAN na wybranych obszarach Pogórza Przemyskiego, wykazały zagęszczenie około 1-1,3 osobników na 1000 ha. Przeniesienie tych zagęszczeń na cały obszar występowania żbika w Polsce, a także wykorzystanie informacji, że areał osobniczy żbika wynosi średnio 500 ha, pozwoliło oszacować liczebność żbików w naszym kraju na ok. 200 osobników. Zagęszczenie żbików w różnych populacjach europejskich wynosi średnio: w zachodnich Karpatach 0,5-1,9 osobnika na 1000 ha, w południowo-zachodniej Francji 0,3-4,5 osobnika na 1000 ha, w górach Harzu w Niemczech około 4 osobniki na 1000 ha.
Całkowity zasięg występowania żbika w Europie jest obecnie silnie rozczłonkowany, obejmuje Szkocję, Półwysep Iberyjski, środkową Francję i Niemcy, niemal cały obszar Karpat, Półwysep Apeniński, Sardynię i Sycylię, a poza Europą - Azję Mniejszą i Kaukaz, po północno-zachodnie Chiny i środkowe Indie, oraz północną Afrykę. Według współczesnej systematyki, wyróżniane są trzy grupy w obrębie gatunku: żbik europejski (grupa silvestris), żbik azjatycki (grupa ornata), żbik afrykański (grupa lybica)."
p.s Żbik występuje już prawdopodobnie tylko w dzikich ostępach Bieszczad.
No właśnie przy takich wiadomościach to lepiej nie podawać dokładnego miejsca obserwacji 