Sztuka cierpienia.

Cisna - Małe Jasło - Jasło - Okrąglik - Solinka - Balnica
Audycja będzie zawierała lokowanie produktu!!!

Pies przestał ujadać nad ranem. I jego szczęście bo w stodole leżała siekiera Poranek jest rzeźki. Śniadanko, kawusia i komu w drogę... Na razie lasem, monotonnie.

Ale nic nie trwa wiecznie. W końcu pojawiają się jakieś widoki...

Spotykamy pierwszych ludzi. W liczbie szt. 4. Na Jaśle robimy dłuższy postój. A to celem uzupełnienia kalorii i płynów ustrojowych. No i dzwonimy do Wojtka do Balnicy celem zarezerwowania miejsca spoczynku w pozycji horyzontalnej.

Na Okrąliku spotykamy kolejnych plecakowców. W ilości szt. 2. Z Przełęczy nad Roztokami schodzimy w Dolinę Solinki i tu uśmiecha się do nas szczęście. Łapiemy stopa, który podwozi nas dobre 5 kilometrów. Oczywiście nie ma mowy o jakiejś zapłacie. Za to jest mowa o wilkach, niedźwiedziach i cerkwisku w Solince.

Teraz Balnica. Torami BKL. Mało nas ciufa nie rozjeżdża, ale bądźmy szczerzy. Do prędkości pendolino jej sporo brakuje, więc jest czas aby się ewakuować z torów.

Balnica. Nocleg i sklepik. Rewelacyjne miejsce, rewelacyjni gospodarze Dorota i Wojtek. Wieczorne ognisko, ekipa z całej Polski. Gdynia, Śląsk, jedna Kaszubka, dwie dziewuchy już nie pamiętam skąd, bieszczadzka Dr Quinn i my, małopolska zachodnia. Dobranoc.

C.D.N.

Komańcza Letnisko - Moszczaniec (bus) - Wola Niżna - Wola Wyżna - Jasiel

Dzień dziecka. Gościnne progi Pani Marysi w Komańczy opuszczamy dopiero o 10:30. Bus do Moszczańca. Pola, pola, pola...

Wola Niżna. Rest. I ostatni stop do Woli Wyżnej.

I cerkwisko. I zdziczałe jabłonki. I Jasiel...

I kąpiel w Jasiołce. I nynu.

A nocą. Właściwie bladym świtem. O czwartej nad ranem. Podchodzą na biwakowisko wilki. Słychać jak wyją. W lesie. Tuż za wiatami gdzie śpimy. Sierść się człowiekowi jeży na karku. Dobranoc... choć jak tu spać...

C.D.N.

Susza Pani, susza.

Za całe osiem dni widziałem tylko to:

Za to ludzie po wioskach... Poezja...

Ale żałuj nenuś, że nie przeżyłaś noclegu na Jasielu... z wilkami... kiedyś Ci opowiem, bo wrażenie niesamowite

Jasiel - Kopriwniczna - Kamień - Czeremcha - Zyndranowa

Poranek w Jasielu jest mocno rześki. Tradycyjnie. Śniadanko, kawusia i wrotki. Trzeba w końcu urobić trochę tego granicznego. Pola, pola, las, pola, las, bele słomy i przydrożne krzyże. I salamandry.

Na Kopriwnicznej zostawiamy po sobie ślad. Choć ciężko pisać zimnym długopisem na wilgotnej kartce.

Las, las, las i tak do usranej śmierci. I cmentarze z czasów I Wojny Światowej. W środku lasu...

Co ciekawe. Pochowani są tutaj w jednym miejscu żołnierze armii Rosyjskiej i Austriackiej, a więc walczący po przeciwnych stronach barykady. To tak jakby dziś pochować na jednym cmentarzu Amerykanów i Irakijczyków.

Czeremcha. Kolejne miejsce na mapie. Kończy się las i zaczynają pola. I bele słomy. I trzeba ściągnąć buty aby przeprawić się przez rzeczkę. Jest i fajna wiata. W sam raz na awaryjny nocleg.

I znów las. I w końcu szlakowskaz do Zyndranowej.

Niestety chatka SKPB Rzeszów nieczynna, ale dzięki znajomościom krisa nocujemy u sąsiadów. Przesympatyczni ludzie.

Wieczorem wyskok do sklepu. Bo takie tu mają zwyczaje. Sklep czynny od 8:30 do 10:30 i od 18:00 do 20:00. I koniec. Nie pogadasz

Pora na dobranoc, bo już księżyc świeci. Dzieci lubią misie, misie lubią dzieci.

C.D.N.

Na tych terenach to często spotykane.

Fajnie się czytało, czekam na dalszy ciąg . !

"Bo to nie jest OWCA!!!"

A mówił, że jest??   Kłamczuszek

Szkoda, że leje

Radocyna - Zdynia - Uście Gorlickie - Kraków - Home, sweet home
Audycja będzie zawierała lokowanie produktu!!!

Radocyna. Leje. Podejmujemy decyzję o ewakuacji. Ale co, jak, gdzie??? Debata nad mapą. Chyba najrozsądniej będzie spieprzać w stronę Zdyni. Może tam coś złapiemy na Uście Gorlickie. Do Zdyni jest 10 km, do Uścia kolejne 12. Ostatecznie urobimy to z buta. Ruszamy.

Zdynia. Sklep. Browarek. Nic nie jeździ. Męczenie kciuka też nie pomaga. Leje. Przychodzą do głowy myśli samobójcze, jednak tu kris wpada na genialny pomysł.

"Zadzwońmy do Pani Danusi ze Smerekowca. Ja tam spałem rok temu. Może nas podrzuci do Uścia. Ostatecznie przekimamy u niej i rano się ewakuujemy do domu."

OK. Dzwonimy. Dostajemy opierdziel, że nie chcemy u niej przekimać. Ale jak słyszy, że spaliśmy w Radocynie postanawia uratować nasze mokre dupska

Uście. Jest bus na Kraków, ale mamy do niego ponad 2 godziny czasu. No to zwiedzamy cerkiew pw. św. Paraskewi z 1786 roku. Przecudnej urody.

Potem to już tylko przyjemność. Restauracja Homola z zajebistym żarciem i cenami, które tu się zatrzymały jakieś 10 lat temu. Dość powiedzieć: placek po zbójnicku (500g) - 13 peelen, piwo - 4 peelen, lufa - 3.20 peelen.

A potem to już tylko drzemka do KRK. I dom. I koniec pieśni.

Dzięki kris za zabranie mnie w tę dzicz, za logistykę, za wytrzymywanie z moją nie zawsze łatwą naturą. Było zajebiście. Do następnego

Podsumowanie.

W ciągu 7 dni urobiliśmy około 152 km z czego jakieś 15 stopem, około 5800 m podejść, 5100 m zejść, 45 godzin 19 minut z buta, browarów nie zliczę ale misie były 3

Zdjęcia:
Dzień pierwszy
Dzień drugi
Dzień trzeci
Dzień czwarty
Dzień piąty
Dzień szósty
Dzień siódmy
Dzień ósmy

Dziękuję za uwagę. Dobranoc.

Fin.

"Od tyłu" ponoć największa przyjemność A tak na poważnie. To było moje pierwsze w życiu zetknięcie z Beskidem Niskim. I ostatnie beskidzkie pasmo, w którym jeszcze nie byłem. Jadąc tam myślałem sobie, że może - Daruś - warto już po wszystkim przejść na górską emeryturę, ale nie!!! Ja tam jeszcze wrócę!!! Bo zakochałem się w tych cerkwiskach, zapomnianych przydrożnych krzyżach, opuszczonych PGR-ach, zdziczałych gruszach czy jabłoniach, zapomnianych przez Boga (jakiegokolwiek by był obrządku) wsiach, a właściwie "nazwach na mapie", spaniu na jednej polanie z wilkami (prawie), historii sięgającej XVIII wieku na każdym kroku, a przede wszystkim będę tęsknił do ludzi. Ludzi, którzy mnie gościli. Ludzi o diametralnie innym nastawieniu do, jakby nie patrząc, obcego. Ludzi, którzy troszczyli się o mnie, czy to podwożąc kawałek, czy oby mam się czym przykryć na noclegu. Ludzi przyjaznych, chętnych do rozmowy o moich i ich codziennych problemach, smutkach, radościach... w trzech słowach - poczułem się WOLNY!!!... tak to mogę podsumować

Ostatnio edytowany przez darkheush (2015-09-26 18:23:30)